Wat kan de wereld in een week tijd veranderen… In China was het coranavirus en Noord-Italie was een probleem maar verder dachten we dat we nog wel door Europa konden fietsen. Ondertussen zit alles op slot, grenzen zijn gesloten, straten zijn leeg, hotels, campings en winkels zijn gesloten. Een moeilijker begin van onze wereldreis hadden we niet kunnen bedenken.
Bij aankomst afgelopen zaterdag in het Oostenrijkse Salzburg werden we geweigerd op de camping en kregen we te horen dat we beter konden teruggaan naar Duitsland. Maandagochtend zou Oostenrijk in nationale quarantaine gaan dus we hadden alleen de zondag om te vertrekken. De treinen reden zondag nog dus besloten we om de trein van Salzburg naar Villach te nemen en van daaruit te gaan fietsen om de grens over te gaan naar Slovenie. Dat was nog een flinke klus omdat we een steile beklimming voor onze kiezen kregen: 18% maar liefst… Uiteindelijk boven kwamen we aan in de sneeuw. Koud maar ook blij dat we het gehaald hadden, wachten ons een heerlijke afdaling naar Mojstrana. Maar helaas ook hier waren de campings gesloten, dat hadden we niet verwacht. Het coranavirus had ons nu echt te pakken…..
De volgende dag zijn we met prachtig weer naar hoofdstad Ljubljana gefietst. Langs de besneeuwde bergtoppen met een strak blauwe lucht, de lente is echt aangebroken. Op de fiets niets anders dan genieten, genieten, genieten!! Maar aan het einde van de dag moesten we toch weer zien dat we ergens konden overnachten. Gelukkig lukte het om toch weer een plekje te vinden in de stad. Ljubljana is een grote stad maar nu helemaal leeg en geen mens en auto’s op straat, wat onvoorstelbaar. De volgende ochtend horen we dat de Schengenlanden de grenzen hebben gesloten en we dus niet naar Kroatie kunnen. Jan Pit maakt wederom een mooie route voor ons: naar de Sloveense kust. Daar zitten prachtige stadjes verborgen: Koper en Piran. We kamperen op mooie plekjes in de natuur en dalen langs kleine weggetjes, langs de wijnranken, naar de kust. Zo onvoorstelbaar mooi. De natuur breekt open en de bloesem geniet van de heerijke zonnestralen. Alsof er geen virus is…
Vanaf Piran fietsen we langs leuke kust weggetjes naar de grens om te proberen of we toch naar Kroatie kunnen. Er is echter geen sprake van, we worden staande gehouden en verzocht naar ons thuisland te gaan. Wereldreis of niet, nu moet je naar huis! We besluiten terug te fietsen naar Piran, ondertussen zijn onze powerbanks en telefoons bijna leeg dus we moeten proberen een overnachting te vinden. Gelukkig vinden we een plekje bij een familie gevonden en we besluiten voor 2 nachten te blijven. Ambassade’s in Zagreb en Den Haag bellen voor advies en Ministerie van Buitenlandse zaken op de hoogte brengen. Ze kunnen helaas niets voor ons doen, het advies luidt: het is jullie eigen keuze, terug naar huis of in Slovenië blijven. Aangezien het vliegverkeer in Slovenie plat ligt en we horen dat we wel kunnen vliegen vanuit Zagreb, besluiten we morgen nogmaals een poging te doen en naar de grens te gaan (een andere weliswaar) en proberen we uit te leggen dat we op weg zijn naar Zagreb om een vlucht te nemen naar huis. Hopelijk gaat dat lukken en kunnen we onze reis gaan vervolgen.
Piran
jacomingaroundtheworld.com 
Beste wereldfietsers. De opmerking “wie dan leeft, wie dan zorgt…” is in het licht van het drama dat zich thans voltrekt in Europa (Italie 627 doden in een dag) en de wereld, misplaatst en doet geen recht aan de tienduizenden mensen die zich dag en nacht inspannen voor hun medemens. Als rondfietsend mens zijn jullie een risico voor de locale bevolking. Ook jullie hebben een verantwoordelijkheid voor de andere mensen. Zeker in gebieden waar de gezondheidszorg veel minder is dan in Nederland en de bevolking armer is, is jullie houding onthutsend. Als jullie niet willen of kunnen terugkeren, conformeer je dan minstens aan de richtlijnen van de lokale overheid en ga in quarantaine. Dit gaat slecht aflopen. Met vriendelijke doch bezorgde groet van een ervaren wereldfietser.
Beste ervaren wereldfietser!
Ik heb getwijfeld of ik wel moest reageren op jouw reactie op het verhaal van Jacolien en Mingoes.
Twee mensen die zich juist heel bewust zijn van de natuur en de welgesteldheid in de wereld. Huis en haard opgegeven hebben om hun droom te verwezenlijken. Vooral het woord onthutsend moet hen veel pijn doen en is totaal misplaatst.
Zij zijn zich net als jij heel bewust van het drama wat zich nu afspeelt in de wereld en zullen er alles aan doen om het virus niet te verspreiden en anderen in gevaar te brengen.
Jacolien en Minggoes, sterkte in deze onzekere tijden. Jammer voor jullie droom. Uiteraard zijn er ergere dingen maar ik kan me voorstellen dat jullie je dit anders hadden voorgesteld. Groet, blijf gezond!