Botswana.

Een klein pontje bracht ons over de Zambezi  naar Botswana, ons volgende Afrikaanse land.
Welgeteld 1 vrachtauto en onze 2 fietsen pastten er op de pont. De mensen van de pont waren weer erg nieuwsgierig naar ons en wilden graag met ons op de foto. Ze konden maar niet geloven dat we op de fiets vanaf Nairobi kwamen…. Uuuhhh…. Nairobi???
We lieten zoals zo vaak, onze fietskilometers zien op ons tellertje. De Afrikanen kunnen zich niet voorstellen waarom je een jaar gaat fietsen. De vraag is dan altijd: voor een goed doel? Of: de overheid betaalt jullie daar dan toch wel voor?
Wat vinden ze ons toch een rare Nederlanders dat we het voor ons plezier doen…

Aan Botswaanse grenszijde kregen we voor het eerst, naast de pcr-test, nog een sneltest.
Na 15 minuten wachten op de uitslag en ons begeerde Botswana-stempel in ons paspoort konden we op de fiets stappen en een nieuw land gaan ontdekken.
We werden door de dames van het grenskantoortje gewaarschuwd: willen jullie op de fiets naar Nata? Er zijn olifanten hier, dat is te gevaarlijk op de fiets. Neem de bus!
De weg tussen Kasana en Nata, een lange eindeloze weg midden in de bush, wordt
‘elephant highway’ genoemd. Rechtdoor, plat, ruim 300 km lang…
Botswana heeft ongeveer 130.000 olifanten, de grootste populatie van deze dieren ter wereld. Ze leven niet in een afgeschermd National Park maar leven vrij in de bush.
De ‘elephant highway’ wordt geacht de weg te zijn waar je de meeste olifanten ziet. En dat hebben we gemerkt….

We kochten in Kazungula eerst weer een nieuwe simkaart en pinden pula’s voor de komende weken in de bush. We zagen een leuk backpackers adresje net buiten Kazungula, dat was een mooi plekje om onze tent neer te zetten voor onze eerste nacht in Botswana.
Voordat we écht op pad gingen op de ‘elephant highway’, wilden we de volgende dag eerst een kort stukje fietsen naar het nabij gelegen Kasana. Kasana biedt toegang tot het Chobe National Park. En dat kun je niet overslaan als je in Botswana bent.
Chobe National Park is een waar natuurparadijs voor dieren en vogels. De Chobe-rivier stroomt door het park en trekt een verscheidenheid aan wilde dieren. Een weelderige vegetatie door de vele waterwegen en eilandjes.
Het was fantastisch om daar ’s middags met een bootje doorheen te varen. Je vaart tussen de poedelende en badderende olifanten, op de oevers van de rivier zie je giraffen, krokodillen, kudu’s, buffels en vele anderen dieren.
En aan het einde van de middag trakteerde de zon ons op een gewéldige zonsondergang boven de Chobe-rivier. Wat een indrukwekkende middag om Botswana te leren kennen!

De volgende ochtend deden we boodschappen voor de komende 3 dagen en gingen we met overvolle tassen vroeg op pad. Om Nata, ruim 300 kilometer verderop, te bereiken hadden we 2 tussenstops nodig om te overnachten.
Het was best een beetje spannend de eerste ochtend. Hoe zou dat gaan als we olifanten zouden zien?!?
Er staan overal borden langs de kant van de weg dat uitstappen voor eigen risico is. En wij waren hier gewoon op ons fietsje….
Na een aantal kilometers zagen we inderdaad de eerste 2 olifanten. Gelukkig is de ‘elephant highway ‘ een brede, rechte weg en kun je de dieren al van verre zien. Ze lopen over de weg en verdwijnen daarna de bush weer in. Je wilt graag foto’s maken maar je durft ook niet te dichtbij te komen.
We wachtten steeds netjes totdat ze overgestoken waren en fietsten dan weer verder.
Één keertje stond er een olifant zo dicht aan de weg, heerlijk etend aan een boom, dat we er niet langs durfden te fietsen. We wachtten net zo lang tot er een auto aankwam en hebben gevraagd of we naast de auto fietsend mochten passeren. Dat ging prima!

Na 110 kilometer kwamen we aan in Panda Rest Camp. Een prachtige lodge met campsite. De wrattenzwijntjes keuvelden heerlijk langs onze tent. Onderweg hadden we maar liefst 8 olifanten gezien, wat zijn het toch imponerende en indrukwekkende dieren!
De volgende dag werd de fietsdag nog langer, we moesten ruim 150 kilometer overbruggen om een campsite te bereiken. Net voor donker fietsten we de zandweg op voor de laatste 2 kilometer naar de campsite. Alleen de hoofdwegen in Botswana zijn geasfalteerd, zodra je afslaat naar een camping, is het duwen en trekken. Je zakt met je fiets diep weg in het mulle zand.
Bij aankomst zagen we dat het kamp prachtig lag rondom een ‘waterhole’ waar de olifanten kwamen drinken. Wat fantastisch om daar de olifanten, giraffen en impala’s vanuit je tentje te zien drinken. Wederom een prachtplek midden in de natuur. Dat maakte onze lange, vermoeiende dag weer helemaal goed.

Aangekomen in Nata kregen we de tip om niet gelijk door te fietsen richting Maun maar om eerst de zoutvlaktes van Nata Sanctuary te bezoeken. En dat was een gouden tip!
Bij de ingang was een campsite dus we konden al onze tassen bij de tent achterlaten en met onze lichte fietsjes richting de zoutvlaktes fietsen.
Wat is dat indrukwekkend fietsen zeg, over die geweldige vlaktes. Onderweg zagen we groepen wildebeast, dravend over de vlakte.
Na een prachtige zonsondergang en de opkomst van de volle maan, kwamen we net voor donker weer bij ons tentje. Écht donker werd het die avond niet: wat een maanlicht, wat een sterrenhemel, fantastisch!

De natuur is ondertussen enorm veranderd, het weelderige groen van Kenia, Tanzania en Zambia heeft plaatsgemaakt voor de woestijn. Wat een vlaktes, wat een uitgestrektheid. Dit is écht Afrika! Fietsen over de eindeloze Kalahari desert van Botswana.

Eigenlijk is Botswana geen fietsland. Omdat het zo dunbevolkt is, (het is maar liefst 16x zo groot als Nederland en er wonen maar ruim 2 miljoen mensen) wonen de mensen veelal
in- en rondom de weinige dorpen en steden die er zijn. Daar buiten is het bush, bush, bush. Dus fietsen is voor de mensen geen optie. In Zambia zagen we vele fietsers, alle schoolkindertjes fietsten naar school maar daar is dit land te uitgestrekt voor.
Het land leeft grotendeels van toerisme en ze hebben geweldige campsites op de meest mooie plekken in de natuur maar gericht op auto-afstanden. Voor ons als fietsers was dat nog wel eens lastig om de grote afstanden tussen de campsites op één dag te overbruggen.

Via de uitgestrekte Kalahari vlaktes bereikten we na 3 dagen Maun. Maun is de toegangspoort tot de Okavangodelta. Het is de grootste binnenlandse delta ter wereld. We wilden dit natuurwonder niet overslaan.
Normaal gesproken is Maun een waar toeristenbolwerk, net zoals Livingstone in Zambia dat is door de Victoria watervallen. Maar ook hier was het nu rustig.
De vele vliegtuigjes en helikopters waarmee over de delta wordt gevlogen, stonden nu veelal aan de grond.
Wij wilden ons graag in een mokoro (kano) door de delta laten varen. Om 7.30 uur stond de auto op onze camping klaar om ons naar de Okavangodelta te brengen. Na een uurtje over de ‘bumpyroads’ door de woestijn kwamen we aan in kleine nederzetting. Het blijft bijzonder dat je dwars door de woestijn in zo’n groene waterrijke delta terechtkomt.
We maakten kennis met onze poler en voeren de delta in. Het is prachtig om zo laag op het water door de groene grassen en waterlelies te glijden.
Na een aantal uurtjes legden we aan bij een eiland en kregen we mooie bushwalk door het prachtige gebied.
Tegen vieren kwamen we in onze mokoro weer terug bij de nederzetting en werden we weer netjes teruggebracht naar onze camping. Het was een heerlijke rustige dag in de natuur, we hebben volop genoten.

Na onze 2 fijne rustdagen in Maun liep onze route via Ghanzi richting de grens van Namibië. We stapten weer helemaal uitgerust op onze fietsen. Ghanzi lag 300 kilometer verderop, we maakten weer 2 lange fietsdagen om slaapplekjes te vinden. En die slaapplekjes zijn iedere keer weer zo geweldig, wat een rust hier!
Langzamerhand wordt het winter in Afrika. De avonden en ochtenden worden erg fris. Het koelt af naar 4 graden. Het is dan heerlijk om ’s avonds een vuurtje te maken om lekker warm te blijven en de sterrenhemel te bewonderen. In de Kalahari woestijn is het écht donker, wat een sterrenpracht! ’s Ochtends verwelkomen we de zon met heel veel enthousiasme, dan worden we langzaam weer warm.

De locale bevolking zien we al met dikke winterjassen en ijsmutsen. Ook voor ons komen de sokken en ons donsjack weer onderuit onze tassen.
Overdag is het strak blauw, we zien al dagen geen wolken. Het is dan rond de 26/27 graden; heerlijk fietsweer. Het blijven gelukkig wel Afrikaanse winters!😉

In Ghanzi kunnen we in het plaatselijke ziekenhuis een pcr-test laten doen voor Namibië. De volgende dag krijgen we de uitslag en kunnen we op pad voor onze laatste 200 kilometer in Botswana.
Buiten bij het ziekenhuis ontmoeten we Youssef uit Marokko. Hij fietst al meer dan 3 jaar door Afrika. Wat heeft hij al veel van Afrika gezien.
’s Middags komt hij ons opzoeken bij onze bushkamp. Youssef is fotograaf en heeft geweldige foto’s en filmpjes van alle Afrikaanse landen. Het is geweldig om zijn verhalen te horen. Hij heeft een drone en laat ons de meest mooie beelden zien, wat is Afrika toch een fantastisch continent!

10 kilometer voor de grens doen we in Charles Hill nog een laatste bezoek aan een supermarkt voor onze boodschapjes voor de komende dagen en dan zijn we in Mamuno, de grensplaats met Namibië.
Na 2.5 week Botswana, komen we aan in ons volgende land: Namibië, ons 16e land!🇳🇦
We hebben genoten van dit uitgestrekte land. Door de enorme afstanden was het soms best afzien. Het is ook zo’n totaal ander land dan Kenia, Tanzania en Zambia. We hadden hier minder ontmoetingen met de plaatselijke bevolking, het vele zwaaien, gedag zeggen en een praatje maken onderweg, gebeurde hier niet; we zagen bijna geen mensen onderweg.
Soms vonden we dat best jammer maar de vele wilde dieren, de rust, de ruimte en de prachtige overnachtingsplekjes midden in de natuur, maakten dit land zo bijzonder voor ons.
Zittend bij het kampvuurtje, starend naar de sterren, de geluiden van de wilde dieren en de vele vogels, wat was dat genieten!!

Botswana, het land van de vele olifanten en de prachtige, uitgestrekte natuur!🐘🦓🦛🦒🦌
❤❤❤

8 gedachten over “Botswana.

  1. Wat een fantastisch verslag van jullie indrukwekkende reis. Na lang voor mij weer het eerste weerzien. Prachtig en heel veel succes! Warme groeten Ige

  2. Wat is het toch mooi om jullie verhaal te lezen en wat genieten jullie we blijven het volgen elke keer weer mooie plaatjes.

    Groeten Olga Gert

  3. Hallo rare Nederlanders, het is weer een prachtig verslag! Wat zien en beleven jullie veel. Al lezend zoek ik op de kaart waar jullie nu weer zijn. Mijn topografische kennis van Afrika is, dankzij jullie, nog nooit zo goed geweest :). Het is voor jullie genieten, maar voor mij als lezer ook. Ik zie nu al weer uit naar jullie volgende verslag (met foto’s).

Laat een reactie achter op jacoming around the world Reactie annuleren

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.