Namibië.

Namibië staat vooral bekend om zijn prachtige natuur en dat hebben wij ondervonden de afgelopen weken. Het land bestaat grotendeels uit woestijnvlakte. Het heeft de eer om twee verschillende woestijngebieden binnen de landsgrenzen te hebben. In het oosten de Kalahari-woestijn, vanwaar we onze fietsreis vanuit Botswana gaan vervolgen en de Namib-woestijn die strekt tot aan de kust. De Namib-woestijn is de oudste woestijn ter wereld.
Namibië is het dunst bevolkte land ter wereld en ligt aan de Atlantische oceaan. We willen graag vanuit de woestijn een stuk langs de kust gaan fietsen. Dat lijkt ons een bijzondere ervaring, we hebben de zee in Afrika nog niet gezien.

We vervolgden bij aankomst in Namibië onze route op de Kalahari Highway. Het bruine landschap trok zich, net als in het laatste gedeelte van Botswana, nog steeds als een eindeloze vlakte voor ons uit.
Er zijn veel grote boerderijen in dit gebied en omdat het zo uitgestrekt is, hebben de mensen een uithangbord aan de weg staan om aan te geven waar hun boerderij is. Dat kun je vanaf de weg niet zien.
De uithangborden hebben voor ons bekende namen; heel grappig om te lezen. Er wonen hier veel boeren met europese roots; vooral veel Duitsers maar ook Nederlanders en Engelsen.

• 

• 

• 

Onze eerste ‘echte’ plaats in Namibië was Gobabis, hier konden we boodschappen halen voor de komende dagen richting Windhoek, de hoofdstad van Namibië. We vonden de plaats niet bijzonder en zagen dat er 10 kilometer verderop ook een campsite zat. We zijn nog even doorgefietst en kwamen op een prachtige plek. Dat is het mooie hier, je hoeft maar even van de weg af te zijn en je zit gelijk weer midden in de woestijn. We maakten een kampvuurtje en genoten van de heerlijke avond.

• 

• 

• 

• 

Na Gobabis was het 200 kilometer naar Windhoek. En langzaamaan veranderde de omgeving, het werd voor het eerst weer een beetje glooiend en we zagen heuvels. De uitzichten werden ook gelijk veel mooier!
Na 70 kilometer tikten we die dag de 24.000 kilometer aan! Wow, wat hebben we al veel kilometers weggetrapt op deze mooie aarde en wat geeft het ons iedere dag weer een enorme vrijheid, heerlijk! 
In de 200 kilometer naar Windhoek zat geen dorpje of bebouwing. We zagen wel een soort Welkoopwinkel. Een grote schuur op een terrein waar de boeren uit de wijde omgeving hun spullen kwamen kopen. We hebben gevraagd of we ons tentje op het terrein mochten neerzetten en dat was prima. De man wist ook dat er niets was tot aan Windhoek en wilde ons graag helpen. Er stond zelfs een picknickbank, het was een prima plek om te slapen.
Zo hadden we toch weer een veilige plek voor de nacht gevonden.
De laatste 100 kilometer naar Windhoek werd het weer écht klimmen! En wat voelde dat goed na al die eindeloze rechte wegen. Het was een prachtige route, we hadden mooie uitzichten over de omliggende bergen, we genoten volop!

• 

• 

• 

• 

• 

Aangekomen in Windhoek vonden we een geweldig leuk overnachtingsadresje, Xenia Accomodatie, met een super vriendelijke eigenaar. Het is een echt backpackers onderkomen waar ze een paar kamers verhuren maar waar ze ook een aantal ingerichte tenten hebben staan. Wij kozen voor zo’n ingerichte tent met een heus bed erin! Poeh, wat was dat een luxe zeg, slapen in een bed!
In Windhoek bleven we een paar dagen omdat we wachten op een postpakket uit Nederland.
We hebben een beetje pech met onze slaapmatten. Van beide is de mat al eens stuk gegaan maar van Ming is hij voor de tweede keer stuk en zelfs lek! Hij blaast al twee weken een paar maal per nacht zijn mat op maar na een tijdje ligt hij weer op de grond… En dat is hard en koud…🙄
De volgende dag gingen we als eerste naar het postkantoor maar er was helaas nog geen pakket en er was zelfs ook nog geen zicht op wanneer het pakket wel zou komen. Het enige wat we op de ‘track en trace’ zagen was dat het tussen 12 en 31 mei afgeleverd zou worden. Het kon dus ook nog wel een paar weken duren…

Een grote trekpleister in Namibië is Etosha National Park. Etosha staat bekend om haar diversiteit aan dieren en aan de hoeveelheid die je er van één bepaalde soort kunt zien.
Nederland past in Etosha National Park, zo groot is het.
Het ligt een heel stuk noordelijker dan Windhoek. We wilden het park graag bezoeken maar je mag er door de vele wilde dieren niet fietsen dus dan zouden we een gamedrive door het park moeten maken en dat is erg duur. We hoorden dat je ook met eigen vervoer door het park mag rijden. Dat leek ons erg leuk. Dus we bedachten om te fietsen naar Etosha en daar een auto voor een paar dagen te huren. Maar terplekke kun je geen auto’s huren. Dat kon echter wel in Windhoek dus hebben we voor 4 dagen een leuke Suzuki kunnen huren en gingen we een aantal dagen met de auto op pad richting Etosha. Even van de fiets, we gingen even vreemd…😉
We namen al onze kampeerspullen mee zodat we gewoon in ons tentje konden slapen. Een heus weekendje weg met Hemelvaart, écht super leuk!
En we hoopten natuurlijk dat bij terugkomst ons pakket gearriveerd zou zijn!

• 

• 

• 

De volgende ochtend reden we met onze witte Suzuki de stad uit en waren we al snel weer in een prachtig landschap van leegte en weidsheid. We toerden heerlijk op ons gemakje richting Etosha. De boodschappen hadden we voor alle dagen mee dus konden stoppen waar we wilden. (wat past er dan heerlijk veel in een auto…)🙃🙂🙃
In de middag kwamen we aan bij een lodge met 7 eigen kampeerplekjes. We hadden een geweldig uitzicht over de vallei. Er was niemand en we maakten ’s avonds weer een heerlijk kampvuurtje, wat raken we daarmee toch verwend.
We zaten net een stukje voor de ingang van Etosha National Park.
De volgende ochtend stonden we bij zonsopkomst al voor de ingang van het park. We kochten een permit voor 2 dagen en konden gaan genieten van het wildlife.
Wat een begin van ons Hemelvaartweekend!
We zagen gelijk al na de eerste kilometers een giraffe en verschillende zebra’s.
Al toerend verlieten we vaak de doorgaande weg om naar waterholes te rijden. Daar heb je de meeste kans om dieren te spotten. Het is heerlijk om dan je auto stil te zetten en een tijdlang te genieten van de dieren. We zagen honderden zebra’s die net gingen drinken bij een waterhole, hele groepen impala’s, gnoes en springbokken.
In het park zijn 3 campings waar je veilig kunt overnachten. Rond een uurtje of drie kwamen we aan bij Halali Campsite. Bij de camping was een waterhole waar de dieren ’s avonds komen drinken. Je ziet de pikorde bij de dieren, je kunt er uren naar kijken, het is zooooo fantastisch. We zagen 4 neushoorns, 2 koppels die lange tijd bivakkeerden bij de waterhole. Wat een indrukwekkende eerste dag.
De waterholes bij de campsites zijn écht het hoogtepunt van een Etosha safari: het natuurlijk theater wat tijdens zonsondergang en nog lang erna aan je voorbij trekt, het is een fantastisch schouwspel!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

’s Ochtends zaten we nog maar net in onze auto of we zagen vlak voor ons een leeuw oversteken. Hij ging heerlijk liggen, zich opwarmend in het ochtend zonnetje. We konden onze auto er vlak naastzetten en volop genieten. Wat een geluk zeg!
We toerden langs prachtige zoutvlaktes, wat een indrukwekkende oneindigheid! Ondertussen staken er groepen zebra’s, wildebeast en impala’s over de weg.
Na de middag reden we nog langs één waterhole voordat we Etosha gingen verlaten. En daar zagen we 15 giraffes, drinkend en wandelend bij de waterhole. Ook de springbokken, wildebeast en zebra’s waren weer van de partij. Wat een geweldige afsluiting van onze safari!
We overnachtten nog op een campsite buiten het park, voordat we de volgende dag weer terugreden naar Windhoek.
We werden bij Xenia verwelkomd met een heerlijk koud biertje, wat is dat leuk terugkomen! Er was ondertussen een Australisch en Zwitsers stel gekomen, het was een gezellige boel.
Ons weekendje Etosha zat er op, we hebben super genoten!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We staan de volgende ochtend al vroeg bij het postkantoor in Windhoek maar helaas er is nog steeds niets veranderd, het pakket is nog steeds onderweg. Dat wordt dus nog even geduld hebben.
We genieten twee daagjes van Windhoek, het is een leuke stad. Niet te groot, alles is overzichtelijk. Er is een hele leuke buurt, Namibia Craft Centre, waar in voormalige fabrieksgebouwen allemaal kleine ateliertjes zijn gemaakt met lokale verkopers. Dat is erg leuk gedaan. Je kunt er ook op het terras even heerlijk koffie drinken met zelfgebakken taart. Het was echt sightseeing Windhoek voor ons.
De eigenaar van onze accomodatie stelt ons voor om weer op de fiets te stappen. We kunnen op het postkantoor regelen dat hij het pakket bij binnenkomst mag afhalen en hij zal het pakket dan later doorsturen naar Swakopmund, wat later op onze route ligt. Super tof dat hij dat wil doen!
We krijgen een aantal goede tips mee, hij heeft zelf drie jaar op de motor rondgetrokken door Afrika en kent dus veel mooie plekken.
Mede daardoor besluiten we onze route te veranderen. We dachten via Windhoek  rechtstreeks naar Swakopmund te gaan maar gaan nu eerst een stukje noordwaarts, via Omaruru en Uis, voordat we naar de kust gaan.
De eerste dag is het nog fietsen op een prachtige doorgaande asfaltweg en kunnen we kamperen bij een leuke camping in Okahandja. Het is een lekker plekje op het gras en met de woestijn in aantocht is dat nog even genieten.
De route is de volgende dag mooi glooiend, we zakken steeds naar de rivier (het zijn nu zandbeddingen, alle rivieren staan droog) en dan weer omhoog. Links en rechts zien we prachtige rotsformaties, een hele mooie omgeving. Het is heerlijk fietsen! In de middag zien we een plek om te kamperen tussen die prachtige rotsen, het is zo’n plek waar we niet aan voorbij kunnen én willen fietsen. Het is ons tentje opzetten en genieten maar…. 😍
’s Avonds maken we een vuurtje en zien we miljoenen sterren, wat een rijkdom!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We draaien de volgende ochtend na 10 kilometer de gravelroad op richting Omaruru, voorlopig is het gedaan met asfalt.
Het wordt een geweldige dag, we hebben de wind in de rug en het gravel is goed te doen. Niet te veel wasbord, we vinden altijd wel weer een gladde baan om te fietsen. Wat is gravel rijden dan toch leuk. Je voelt je veel meer één met de natuur dan op asfalt. Het is een prachtige omgeving, we raken er maar niet op uitgekeken. Wat is Namibië toch mooi.
De uitzichten, de rust, de ruimte, het alleen zijn op de wereld gevoel, heel bijzonder! We gaan steeds meer houden van dit geweldige land.
We zien een mooie plek om onze tent op te zetten in een rivierbedding. Dat zijn handige plekjes in het droge seizoen. Je staat er lekker verscholen en het is vaak mooi vlak. We genieten van de prachtige zonsondergang, staren naar de sterren en de volgende ochtend staan we met zonsopkomst weer op. Wat een leven zeg, meer heb je toch niet nodig?!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Het is de laatste dagen erg warm. ’s Middags is het in de woestijn erg heet, ook koelt het ’s nachts veel minder af. En dat is vreemd voor deze tijd van het jaar (winter), normaal is het in de woestijn overdag wel warm maar zijn de nachten erg koud.
We hebben ons donsjack ’s avonds nu niet meer nodig.

Een harde wind blaast ons de volgende dag voor de laatste 40 kilometer naar Uis.
Na 130 kilometer door de woestijn zien we weer voor het eerst bebouwing.
Uis is een klein gehuchtje in de woestijn. We komen op een prachtige, kleinschalige campsite met een cactussen kwekerij en koffie-café. Echt hele gave plek midden in het zand met heel veel cactussen. Er zijn 5 plekjes om te kamperen en iedere plek heeft zijn eigen douche, wc en buiten keuken. Super mooi gedaan.
Uis ligt in een van de mooiste regio’s van de Namib-woestijn: het adembenemende bergachtige Damaraland. Een niet te missen attractie in dit gebied is de Brandberg, de hoogste berg van Namibië. Wij hebben vanaf ons plekje een fantastisch uitzicht op de Brandberg, waar je van een geweldige zonsondergang kunt genieten.
We hebben een dagje gewandeld in dit spectaculaire woestijngebied. Het is er heet, kaal, ruig en bizar leeg. De kleuren zijn van een bijzondere schoonheid.
Het is niet uit te leggen en ook niet te fotograferen hoe mooi de woestijn kan zijn. Op de foto lijkt alles veel op elkaar maar in het echt is het overweldigend. De warme kleuren van het landschap, de bergen in alle kleurschakeringen, het is ieder moment van de dag weer anders, van vaal geel naar diep rood/oranje.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Vanuit Uis kunnen we via een gravelroad rechtstreeks naar Hentiesbaai aan de kust maar we zien op de kaart ook een klein weggetje dat ten westen van de Brandberg loopt. We gaan kijken of dat weggetje fietsbaar is en besluiten dan of we nog langer in de woestijn blijven of afzakken naar de kust.
We kopen in de kleine supermarkt van Uis voldoende eten (hopen we) en laden onze fietsen vol met heel veel water. Na 20 kilometer komen we bij de splitsing en zien we dat de weg begaanbaar is. We durven de gok te nemen en rijden verder de woestijn in.
We fietsen vervolgens door zo’n overweldigende natuur, het wordt een hele bijzondere ervaring. We hebben elkaar het afgelopen jaar al vaak aangekeken en geroepen: wat geweldig hè! Maar deze dagen hadden bijna iets buitenaards: de schoonheid, de leegte, de uitzichten op de enorme Brandberg, de fenomenale uitzichten, de maanlandschappen, het is niet te vatten in woorden!
We genoten met al onze zintuigen van deze overweldigende natuur. We zochten aan het einde van de middag een plekje om te overnachten, tussen de zandheuvels om een beetje schaduw te hebben na een hete dag fietsen en zetten onze tent op. We kookten bij maanlicht ons potje en zagen miljoenen sterren. We kregen de mooiste zonsondergangen die je kunt bedenken en de zandheuvels stonden in brand!
Onderweg zagen we het hele stuk niemand, we waren echt alleen in die enorme woestijn, twee poppetjes in de leegte….

• 

Het was ook zwaar en afzien: de weg was soms erg slecht, we hadden stukken flinke tegenwind en in de middag werd het enorm heet. Ook waren we bezorgd of we wel voldoende water en eten hadden, gaan we het wel redden tot aan de kust? En is daar wel een mogelijkheid om gelijk weer water te vinden?!?
Maar het voorrecht om hier te mogen fietsen overwint alles!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De laatste ochtend waren we nog 50 kilometer van de kust verwijderd. We hadden elk nog 1.5 liter water over en nog 6 sneetjes brood, dat was alles….
Gelukkig liep de weg dalend richting zee en konden we een aardige snelheid maken over de keien en de hobbels.
En toen zagen we na zeven dagen woestijn in de verte de zee liggen. We voelden ineens over de zandheuvels een frisse zeewind komen. Echt een sensatie, nadat we dagen de warme föhn uit de woestijn hadden gevoeld.
De woestijn loopt gewoon door tot aan de zee. En daar stonden we dan, wat een geweldig gevoel, we hadden het gered: voor ons de Atlantische oceaan, achter ons de woestijn.
We snakten naar een koud drankje en we zagen een bord: share the moment with Coca-Cola. Hoe lekker kan een koud colaatje dan smaken.
En wat was het mooi om die prachtige golven te zien met die heerlijke frisse wind!

Eten was er nog niet maar we hoorden dat er 12 kilometer noordelijker langs de kust een campsite was met een klein winkeltje.
Op weg naar die campsite kwamen we onverwachts over een prachtige zoutvlakte. Een zoutvlakte in de duinen, nabij de zee. We fietsten er dwars doorheen. Wat een kleuren, een fantastisch gezicht!
De campsite lag recht aan zee, we konden weer wat eten kopen en sloten onze indrukwekkende week af met een lekkere strandwandeling.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Het bleef ook langs de kust een bijzondere wereld: fietsen langs de zee; rechts zagen we steeds de hoge golven van de Atlantische oceaan maar het was ook nog steeds fietsen door de woestijn: links, voor en achter ons die eindeloze vlaktes, kilometers lang zonder een teken van leven, het blijft voor ons Hollanders niet te bevatten.
Het bleef ook zwaar, we hadden volle tegenwind en de wind was hard, vooral in de middag wakkerde hij behoorlijk aan. We kwamen niet verder dan 10 kilometer per uur….
Na 2 dagen kwamen we aan in de eerste ‘echte’ plaats aan de kust: Hentiesbaai.
Hentiesbaai bleek een super ongezellige plaats, een soort van industrieterrein in de woestijn met winkels, 2 campings en grote huizen verscholen achter hoge hekken. Totaal geen sfeer maar er was wel een supermarkt en daar waren we hard naar op zoek. We konden onze voorraad weer aanvullen en konden weer vers fruit en verse groenten kopen, heerlijk!
De volgende ochtend was het een kleine wereld, de tent was kletsnat en de zee zat in een dichte mist. Dat hadden we nog niet meegemaakt in Namibië, we genoten al weken van een strakblauwe hemel. Aan de kust trekt het vaak dicht en dan is het ook gelijk erg koud.
Een heel groot verschil met de woestijn.
We pakten onze tent nat in en vertrokken richting Swakopmund. Er was één voordeel, door de mist waaide het veel minder hard dan de afgelopen dagen. We konden lekker opschieten.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Afgelopen zondag kwamen we in Swakopmund aan. Het is een leuke plaats en omdat we hopen dat ons pakket uit Nederland hier uiteindelijk zal arriveren, wisten we dat we hier een aantal dagen zouden blijven. We wilden echt een leuk plekje opzoeken en dat hebben we gevonden!
Het is net zo’n soort plekje als in Windhoek. Een backpackers onderkomen: je kunt er je tentje opzetten, ze verhuren een aantal kamers en er is plaats voor een aantal campertjes. Dat alles in een leuke gezellige tuin met een gezamenlijke keuken.
.
We merken de afgelopen dagen dat het goed voor ons is om even uit te rusten en bij te komen van de inspanningen van afgelopen weken. Straks gaan we weer voor langere tijd de woestijn in om naar de prachtige zandduinen van Sossusvlei te fietsen. Nu is het tijd om even te relaxen.
We wandelen heerlijk langs het strand, genieten van een lekker biertje op een terras en kijken hoe de zon ondergaat in de Atlantische oceaan.
Onze fietsjes en tassen krijgen weer een goede nakijkbeurt na al het gehobbel en gebobbel over de gravelwegen.
En ondertussen is er nog een reden waarom we hier in Swakopmund blijven. We zijn gewaarschuwd dat er vanaf woensdag of donderdag voor een aantal dagen een woestijnstorm opkomst is met windkracht 11 of 12. De wind komt dan vanuit de woestijn en dat gaat gepaard met een verwachte temperatuur van 40/45 graden. Dit schijnt heel bijzonder te zijn voor de tijd van het jaar. (winter)
Je wordt dan echt gezandstraald en dan kun je in de woestijn niet zijn met je fiets en je tentje.
We wachten hier op ons beschutte plekje in de tuin van Swakopmund af wat er gebeuren gaat de komende dagen….

• 

• 

• 

• 

•