Zuid-Afrika.

Vanuit de heerlijke warmte aan de Oranjerivier klommen we onze eerste dag in Zuid-Afrika naar 1000 mtr. hoogte richting Steinkopf. We waren door de Namibiërs gewaarschuwd dat het in de winter zo koud en nat is in Zuid-Afrika. Dat hebben we onze eerste dag gelijk al ervaren…
De route was prachtig, we klommen gestaag over een mooie, rustige asfaltweg richting Steinkopf. De eerste kilometers leken op het ruige landschap van Namibië.
Maar hoe hoger we kwamen, hoe kouder het werd. De laatste kilometers voor Steinkopf werd de lucht steeds donkerder en toen moest na maanden ons regenpak weer te voorschijn komen, onderuit onze tassen. Nat en koud kwamen we in Steinkopf aan, welkom in winters Zuid-Afrika…
Het was hier zeker 10 graden kouder dan bij de Oranjerivier.

De volgende ochtend veranderden we onze kledingstijl: gehuld in lange broek, fietsjas, schoenen en onze handschoenen aan, begonnen we aan onze fietsdag. Dit alles hadden we in al onze maanden in Afrika nog niet aan gehad, maar gelukkig was het droog.
We fietsten door Namaqualand, een prachtig ruig landschap. Het was klimmen en dalen, een schitterende weg. Tijdens een fruitpauze stopte er een auto naast ons. We werden door een echpaar uitgenodigd om in Springbok koffie te komen drinken. Bij aankomst werden we helemaal verwend, we kregen heerlijke warme soep en broodjes. Wat smaakte dat lekker na een koude fietsdag. Tevens kregen we mooie tips voor het vervolg van onze route richting Kaapstad. Wat een gastvrijheid van deze lieve mensen!
Aan het einde van de middag fietsten we naar een camping net buiten Springbok. Ons tentje kreeg weer een prima plekje, zoveel mogelijk  uit de wind. ’s Avonds werden we uitgenodigd door Jason. Jason hadden we eerder ontmoet in Botswana. Hij is met zijn bushcar onderweg van Capetown naar China. Heel toevallig kwamen we elkaar weer tegen op deze camping in Springbok. Heerlijk zittend bij een vuurtje konden we gezellig onze reisverhalen delen. Een super avond!

We vervolgden onze route door Namaqualand, later op de route wilden we naar de kust om van daaruit richting Kaapstad te fietsen.
De ruige, kale bergen maakten plaats voor groene heuvels en bergen. We kwamen terecht in een totaal andere wereld.
Het waren groene heuvels met heel veel ruige rotsen en keien, met af en toe een groene weide met schaapjes en lammetjes.
De afgelopen twee maanden in Namibië waren we gaan houden van het leven in enorme leegtes en de schoonheid van de woestijn. Hier leek het landschap meer op Ierland of de Schotse Hooglanden. Glooiende groene heuvels, ook ruig maar totaal anders dan het desolate landschap van de woestijn.
Ook het weer leek op de Schotse Hooglanden, het was zo veranderlijk als het maar zijn kon.
Soms heerlijk fietsend in het zonnetje, al hoewel de temperatuur meestal niet boven de 15 graden uitkwam, soms trok alles ineens weer dicht en kwamen we in een harde regenbui terecht met heel veel wind.
Dat maakte kamperen een beetje lastiger. Wildkamperen wilden we nu eigenlijk niet meer, daar was het te koud en nat voor geworden. Dan kun je echt nergens schuilen.
Onze tent was ’s ochtends meestal helemaal nat door de regen of door de dauw.
En dan is het best lastig, het is niet fijn om alles zo nat in te pakken.
Niets wilde drogen, de tent niet maar ook onze kleding niet.
De dauw leverde wel prachtige plaatjes op. Het hing ’s ochtends prachtig tussen de heuvels terwijl de zon er doorheen probeerde te prikken: geweldig om te zien.

Aangekomen in Nuwerus, vonden we een plekje bij Hardeveld Country Lodge. Een lodge met vier plekjes om te kamperen. Er stond een keuken tot onze beschikking dus we konden ’s avonds heerlijk binnen zitten om een beetje warm te blijven. De temperatuur zakte steeds tot net een paar graden boven nul dus dan is het heerlijk als je ’s avonds naar binnen kunt.
Er was nog één andere kampeerder met een campervan.
We raakten aan de praat met en het was erg gezellig. Brian was een aantal dagen alleen op stap met zijn camper. Hij woonde dichtbij Kaapstad en wilde er graag een paar dagen tussenuit. Hij ging de warmte en de prachtige natuur bij de Oranjerivier opzoeken.
Brian vertelde dat hij met zijn gezin altijd heel veel gereisd had en vertelde prachtige verhalen! Super leuk om te horen. De volgende ochtend bij vertrek kwam hij ons een briefje brengen met de naam en het telefoonnummer van zijn vrouw. Hij nodigde ons uit om een nachtje bij hun te komen slapen als we in de buurt van Langebaan zouden zijn. Dat zou zijn vrouw erg leuk vinden, zei hij.
We bedankten hem hartelijk voor de uitnodiging en hij vertrok richting de grens met Namibië.
Wij vertrokken die dag richting de kust.
De eerste 27 kilometer fietsten we over gravel, een prachtige route door groene velden en groene heuvels, geweldige vergezichten volgden. Doordat het in Zuid-Afrika zoveel regent, is alles prachtig groen. Een totaal andere wereld dan in Namibië.
Bij aankomst bij een rivier bleek de rivier door de vele regenval buiten zijn oevers te zijn getreden. We moesten daardoor een flinke omweg maken en kwamen net voor donker aan bij de kust in Strandfontein. Een super mooie plek, recht aan zee. We zetten snel onze tent op en hoorden de machtige branding, een geweldig gebrul! Wat slaapt dat lekker na zo’n lange fietsdag.

We hadden een tip gekregen dat je vanaf Strandfontein naar Velddrif helemaal langs de kust kunt fietsen langs een spoorlijn. Dat leek ons een leuke route.
We fietsten de volgende ochtend naar het spoortje waar een breed zandpad naast lag.
Het was super mooi fietsen, we hadden steeds uitzicht over de blauwe oceaan. Af en toe fietsten we langs de wijnranken, dwars door een geweldig natuurgebied waar we herten en struisvogels zagen en langs prachtige witte zandduinen. Het fietste niet snel door de vele kuilen en gaten maar de mooie route maakte alles goed.
Het weer bleef helaas ook aan de kust onvoorspelbaar. Sommige dagen waren lekker en konden we ’s middags nog weer even op korte broek fietsen maar de avonden en ochtenden waren erg fris.
We probeerden ’s avonds meestal een vuurtje te maken en konden ons dan heerlijk warmen bij het knetterende vuur. Lukte dat niet dan zaten we soms in de doucheruimte te koken. Bleven we tóch een beetje warm…😉
De natheid in de ochtend bleef vooral lastig, we kregen onze spullen moeilijk droog. Vaak spanden we tijdens onze lunchpauze een lijntje tussen onze fietsen en hingen we daar de was aan om onze fietsbroeken toch droog te krijgen.

Toen we in Dwarskersbos waren, hoorden we dat de voorspellingen voor de volgende dag ronduit slecht waren. Er werd heel veel regen voorspeld en zelfs storm. Niet echt een dag om te fietsen of te kamperen.
We dachten aan onze uitnodiging die we gekregen hadden om te komen logeren bij de vrouw van Brian. We besloten zijn vrouw te bellen en ze nodigde ons van harte uit om de volgende dag te komen. Kom in de ochtend zei ze, ’s middags wordt het weer écht heel slecht!
De volgende ochtend fietsten we in regenpak naar Langebaan. Het regende en de wind was al behoorlijk. Gelukkig hadden we wind mee en vlogen we de 50 kilometer naar Langebaan over de weg. Om 12.00 uur waren we al in Langebaan en belden we naar de vrouw van Brian. Ze reed ons voor naar hun woning. We kwamen op een geweldige plek met een prachtig uitzicht over de lagune. Lynne is een fantastische vrouw, wat een geweldige ontmoeting.
Ze maakte het openhaardje voor ons aan en terwijl het buiten ondertussen echt stormde en regende, zaten wij heerlijk warm en gezellig bij het vuurtje.
We hoorden ook van haar prachtige verhalen over de vele mooie reizen en zij was minstens zo geïnteresseerd in onze reis. Een hele bijzondere ontmoeting met hele bijzondere lieve en gastvrije mensen.
Brian en Lynne zijn begin zeventig maar nog geweldig actief en jong van geest. Ze reizen veel met de camper, ze zeilen en kanoën in de lagune en Lynne zwemt zelfs iedere ochtend met een aantal andere vrouwen in de lagune. Weer of geen weer, zelfs in de winter… De lagune is hun speeltuin.😉
De volgende ochtend namen we na een heerlijk ontbijt warm afscheid van elkaar. We houden zeker contact!

Op advies van het echtpaar startten we onze fietsdag vanuit Langebaan door West National Park. Een schitterend natuurgebied langs de mooie lagune. Het zonnetje scheen lekker, het was prachtig fietsen.
Na 30 kilometer kwamen we weer op de hoofdweg richting Kaapstad. Het werd alsmaar drukker en drukker op de weg. Dat was weer even wennen, het was al zo lang geleden dat we op drukke wegen hadden gefietst. Gelukkig was er een brede strook waar we prima op konden fietsen.
Net voor Kaapstad stopten we op een camping aan de kust. We hadden al uitzicht op de Tafelberg, alhoewel hij in wolken was gehuld.
We naderden onze eindbestemming en dat gaf een heel bijzonder en spannend gevoel…
De volgende dag fietsten we het laatste stuk via de kustlijn naar Kaapstad, we zagen de Tafelberg steeds dichterbij komen. Echt een fantastisch gezicht. Het was mooi weer, het zonnetje vergezelde ons richting de stad. We zagen veel fietsers en hardlopers en kregen heel veel leuke reacties onderweg, super gaaf! We stopten vaak om foto’s te maken.

Ons einddoel was Kaapstad maar het echte einddoel lag een stukje verderop en dat is Kaap de Goede Hoop op het Kaapse schiereiland. Kaap de Goede Hoop is het meest zuid-westelijke puntje van het continent Afrika. En dat is het echte eindpunt van onze fietsreis in Afrika.
We besloten daardoor om dwars door Kaapstad te fietsen, op weg naar het Kaapse schiereiland. In Simonstown stopten we, daar konden we kamperen. We hadden een prachtige plek met uitzicht over de oceaan. De volgende dag was het nog maar 23 kilometer naar Kaap de Goede Hoop.

Een blauwe hemel vergezelde ons de volgende ochtend richting de Kaap. En dat was heel bijzonder omdat we hoorden dat het de eerste dag was sinds een volle week dat de zon opkwam boven de oceaan, dit moest dus echt zo zijn op onze bijzondere dag!
Door het mooie weer zagen we veel medefietsers op de prachtige Kaap. Het was een waar feest om langs de schitterende kustlijn te fietsen.

Zondag 31 januari begonnen we in Nairobi aan ons Afrika avontuur en nu bijna 10.000 kilometer verder, kwamen we aan op Kaap de Goede hoop. De Kaap waar 2 oceanen samenkomen. Het was een geweldig gevoel om daar te staan, al die kilometers en nu aangekomen bij het eindpunt van het Afrikaanse continent!
Wat is ons Afrika avontuur een speciale fietsreis geworden; zo indrukwekkend, zo overweldigend. Een reis om nooit te vergeten.
Op de terugweg vanaf Cape Point passeerden we ook nog ‘even’ de 27.000 kilometer, wat een feestelijke dag! 🥳 🥳
De kustweg richting Kaapstad was geweldig, een prachtige blauwe oceaan met prachtige hoge golven!

Voor de volgende dag waren de weersvoorspellingen erg slecht: veel regen en storm.
Dat deed ons besluiten om deze feestelijke dag niet in onze tent af te sluiten maar om een kamer te zoeken voor 2 nachten. Net een stukje buiten Kommetjie vonden we een leuke kamer bij mensen thuis. We hadden een prachtig uitzicht over de oceaan en zagen een geweldige zonsondergang. We konden ons niet voorstellen dat het de volgende dag heel slecht weer zou worden…
Maar de voorspellingen kwamen wel uit: we werden ’s nachts al wakker van de wind en de regen. Het kwam met bakken uit de hemel: regen, hagel, wind… Het ijs zat op de ramen.
Wat was het een genot om dan binnen te zijn en niet in ons tentje te zitten…
We mochten fijn in de woonkamer zitten en hadden alle luxe die we ons konden wensen. De hele dag bleef het slecht, alleen aan het einde van de middag werd het even droog. We konden even een frisse neus halen en onze boodschappen halen.

Na weer een onstuimige nacht, wilden we de volgende ochtend graag weer op onze fietsjes stappen voor de laatste kilometers naar Kaapstad.
We vertrokken in regenpak maar al snel kwam het zonnetje te voorschijn en konden we alles uittrekken.
We wilden het laatste stuk naar Kaapstad ook graag langs de kust terugfietsen maar dat lukte helaas niet. We moesten door de Chapmans Peak tunnel maar door de vele regenval was de tunnel gesloten.
Dat hield in dat we het schiereiland via een bergpas moesten oversteken om aan de andere kant terug te kunnen keren naar Kaapstad.
En toen kwamen we rond de middag weer aan in Kaapstad, bij de Waterfront.
Hier sluiten we onze Afrika reis af en gaan we een aantal daagjes genieten van deze mooie stad.

Afrika zit voor altijd in onze harten: al die mooie ontmoetingen, de enorme gastvrijheid, de geweldige schoonheid van de natuur, het fantastische wildlife: een heel bijzonder en fascinerend continent!
We kunnen er als westerlingen veel van leren!

Reizen op de fiets heeft ons leven enorm verrijkt, we hebben zo genoten van onze vrijheid. We willen onze reis erg graag voortzetten op een nieuw continent, we zijn nog niet klaar.
Maar we weten ook dat het nog steeds erg lastig is omdat de grenzen nog veelal gesloten zijn.
Ons eerst geplande doel Indonesië is nog niet haalbaar, Azië heeft de grenzen nog steeds gesloten.
Wel hebben we gehoord en gelezen dat de grenzen in Midden-Amerika weer open zijn.
Dat geeft ons weer een beetje perspectief!

Omdat we vanuit Zuid-Afrika in bijna alle landen bij aankomst in Midden-Amerika 14 dagen in quarantaine moeten, hebben we besloten om eerst terug te gaan naar Nederland.
In Nederland mag je je na 5 quarantaine dagen laten testen bij de GGD en als de test in orde is, zijn we klaar.
We kunnen fijn onze lieve ouders, familie en vrienden weer zien en onze nieuwe reis naar Midden-Amerika voorbereiden.
Tevens kunnen we ons laten vaccineren en er zijn na anderhalf jaar best veel spullen aan vervanging toe..😉
We vliegen aanstaande zaterdagavond naar Nederland en hopen zondagochtend weer op Nederlandse bodem te staan.
Hopend om 3 weekjes later aan ons nieuwe avontuur in Midden-Amerika te kunnen beginnen!