Ruim 3 weken hebben we na ons Afrika-avontuur vakantie gevierd in Nederland. Een heerlijke tijd samen met ouders, familie en vrienden. Wat was het fijn om weer even te genieten van al die gezelligheid. We werden ongelofelijk verwend, de kilo’s vlogen er weer aan, het was tijd om aan ons nieuwe avontuur te beginnen!
Vrijdag de 13e werd onze vertrekdatum naar Mexico, een mooie datum voor een nieuwe start, in een nieuw continent.
We hadden een prima vlucht, na een korte tussenstop in Lissabon, landen we ’s avonds om 22.00 uur plaatselijke tijd in Cancun. Het tijdsverschil met Nederland is 7 uur dus voor ons gevoel was het al lang na middernacht. We hadden door onze late aankomst thuis al een hotel geboekt, vlakbij de luchthaven. 24.00 uur was onze uiterste inchecktijd, we dachten nog net tijd genoeg te hebben om onze fietsen weer rijklaar te maken en de 5 kilometer naar het hotel te kunnen fietsen. Helaas duurde het zo lang voordat onze bagage en fietsen van de band kwamen, dat dat niet meer ging lukken.
We liepen naar buiten en de warmte viel over ons heen, het zweet stond op onze voorhoofden. Gelukkkig konden we nog een taxibusje regelen zodat we net voor 24.00 uur konden inchecken. Wat een heerlijkheid om dan je bed in te duiken!
De volgende ochtend hadden we alle tijd om onze fietsen uit te pakken en weer rijklaar te maken. We hoefden pas om 12.00 uur uit te checken.
We deden wat boodschapjes en kochten een simkaart voordat we rond de middag op pad gingen. De lucht werd steeds dreigender en donkerder, nog maar net een aantal kilometers onderweg of we kregen onze eerste tropische bui over ons heen. De regen stroomde over de straten. Heel erg is het niet, de regen is gewoon warm.
We zullen hier in onze weken in Mexico vaker mee te maken krijgen, we starten in de regentijd.
Na 50 kilometer kwamen we aan in Playa del Carmen, een mooi ritje om mee te beginnen, goed om te wennen aan de warmte en de hoge luchtvochtigheid.
We vonden een leuk plekje bij een familiehotelletje, midden in het centrum. Nu waren we écht in Mexico, we hoorden Mexicaanse muziek en zagen de leuke stalletjes vanaf ons balkon. Welkom in Mexico!
We zouden vanuit Mexico met een aantal dagen richting Belize kunnen fietsen maar we willen graag eerst meer zien van het schiereiland Yucatan voordat we naar Belize gaan.
Yucatan staat bekend om zijn prachtige stranden en de vele Mayatempels. Daarnaast zijn er meer dan 1000 cenotes; ondergrondse grotten waar je vaak kunt snorkelen en zwemmen.
Mooie vooruitzichten voor de komende weken in Mexico.
We vervolgden onze route van gisteren langs de kust richting Tulum. We vonden een prachtig plekje voor onze tent op Playa Roca met een geweldig uitzicht op de felblauwe zee. Dit zijn de juweeltjes om te kamperen!
Het werd een warme, zwoele nacht in onze nieuwe tent, het blijft ook ’s nachts erg warm in Mexico.
De volgende dag gingen we op pad naar Mayastad Coba. Deze Mayastad heeft meerdere ruïnes met Nohoch Mul als hoogste in dit gebied.
We hebben uren rondgewandeld langs de indrukwekkende tempels, heel bijzonder om een indruk te krijgen van de mooie Mayacultuur.
Natuurlijk wilden we ook graag één van die vele cenotes bezoeken. We fietsten naar Cenote Cuytun, een indrukwekkende cenote waar het zonlicht als een prachtige straal naar binnen valt. Het was heel bijzonder om in de prachtige grot te zwemmen met die zonnestraal naast je. Het water is kristalhelder en de visjes zwemmen om je heen. Een prachtige ervaring.
Na geweldige Mayastad Coba stond ons volgende hoogtepunt alweer op het progamma: Chichén Itzá.
Chichén Itzá is onderdeel van de Unesco werelderfgoedlijst én uitgeroepen tot één van de zeven wereldwonderen. Bij vertrek ’s ochtends was het al drukkend warm. De afgelopen dagen waren mooi droog en zonnig geweest, nu waren er weer buien opkomst.
Na 45 kilometer kwamen we aan bij de ingang van Chichén Itzá. Tot onze verbazing werden we staande gehouden en mochten we niet naar binnen. We kregen te horen dat er een orkaan opkomst was en dat alles uit voorzorgsmaatregelen al gesloten was. We wisten dat er veel regen en harde wind was voorspeld maar van orkaan Grace waren we niet op de hoogte.
Dat hield in dat we een veilige plek voor de komende 2 dagen moesten zoeken om hopelijk daarna alsnog Chichén Itzá te kunnen bezoeken. De tent opzetten was nu geen optie.
We vonden gelukkig een gezellige ‘casa’ bij een lieve familie. Mooi beschut, waar we op een lekker plekje de orkaan konden afwachten. We wisten niet goed wat we ervan konden verwachten.
De volgende ochtend was het nog aardig rustig, we hadden op het nieuws gezien dat orkaan Grace rond zeven uur aan land zou komen dus het duurde nog tot het einde van de ochtend voordat wij echt in de storm zouden komen.
Tegen elven zwiepten de palmbomen heen en weer, wat ging het tekeer. We moesten echt op onze kamer blijven, buiten kon je niet zijn. Helaas viel de stroom uit en was het gedaan met onze ventilator die het binnen nog een beetje aangenaam maakte. En we hadden geen bereik meer.
In de loop van de middag durfden we ons buiten te wagen en zagen we dat het voor onze deur bezaaid lag met boomtakken en bladeren. Alle winkels waren gesloten, behalve de supermarkt en de bakker.
De volgende dag scheen het zonnetje weer en was de rust weergekeerd en fietsten we naar de ingang van Chitzén Itzá.
Helaas werden we wederom staande gehouden en hoorden we dat die dag alle stormschade opgeruimd zou worden en dat we de volgende dag weer welkom waren.
Na 3 dagen konden we dan eindelijk naar Chitzén Itzá en het was het wachten meer dan waard: het was prachtig! Chichén Itza was één van de belangrijkste steden van de Maya’s, hier bevindt zich de piramide van Kokulcan. Buiten de indrukwekkende piramide is er nog veel meer mooi’s te bewonderen.
Wel was het voor het eerst, sinds we in maart 2020 op de fiets zijn gestapt, weer druk bij het bezoeken van een toeristische trekpleister. Er waren heel veel toeristen.
We vervolgden onze route over kleine weggetjes en kwamen door kleine gehuchtjes met een kerk en een dorpsplein eromheen. Alles in Mexico is fel gekleurd: van de huizen tot de winkels, ze verven alles in leuke felle kleuren. Vaak hangen er ook allerlei vlaggetjes aan kerken en grote gebouwen, super kleurrijk allemaal. Het staat allemaal heel gezellig.
De wereld op de fiets verkennen is zo leuk! Ieder land heeft zo weer zijn eigen gewoontes en dan is het zo ontzettend leuk om dat fietsend door al die dorpjes te ontdekken.
Het leven van alledag trekt aan ons voorbij. De vele fiets- en brommertaxi’s, de kleine ‘gewone’ fietsjes en allerlei kevertjes en andere oude auto’s in allerlei kleuren.
De mensen langs de kant van de weg druk bezig met vlees braden, de vele ijsverkopertjes, de mooie stalletjes met heel veel kleurrijke groenten en fruit, het is een drukte van belang om de kost te verdienen, ieder op zijn eigen manier.
En als we dan ’s avonds in een dorp overnachten, vinden we het heerlijk om nog even het dorp in te wandelen voor een drankje of een tortilla.
Na Mayastad Coba en Chitzén Itzá, stond er na een aantal fietsdagen al weer een andere archeologische vindplaats op ons progamma: Uxmal.
De piramide van de tovenaar is het meest spectaculaire gebouw. Het is een van de weinige piramides met een ronde of eivormige basis. De Vierhoek van de Nonnen is een enorme binnenplaats omringd door vier gebouwen en het Gouverneurspaleis wordt beschouwd als een van de mooiste en interessantste gebouwen in de Maya-architectuur.
Het fijne was dat het hier super rustig was, er waren maar heel weinig mensen en ook heel weinig verkopertjes. We konden heerlijk rondwandelen zonder gestoord te worden.
Een geweldige Mayastad!
Ondertussen waren we schiereiland Yucatan overgestoken en kwamen we aan de andere kant van het eiland in Campeche.
Campeche ligt aan de kust en is een prachtig ommuurde stad. In 1999 is de stad op de werelderfgoedlijst van UNESCO terechtgekomen.
Binnen de stadsmuren bevindt zich het mooie oude gedeelte met ook weer prachtig gekleurde panden.
We vonden een oud hotelletje binnen de stadsmuren en konden ’s avonds heerlijk door de straten slenteren. Uiteindelijk zagen we een hele leuke plek om te eten, op een pleintje naast de kerk. We zaten echt tussen de Mexicaanse mensen, een super leuke ervaring.
Vanaf Campeche gingen we een aantal dagen de kust volgen. We voelden steeds een aangename zeebries tijdens het fietsen en dat was erg lekker, want vooral de middagen zijn super heet! We proberen steeds vroeg te starten maar tegen elven loopt de temperatuur al weer snel op.
We zijn geen moment van de dag droog hier, alles is nat en doorweekt, we zweten wat af op een dag.
Aan de kust vonden we ook weer geweldige plekjes om te kamperen. We waren steeds de enige op het strand en konden vanuit onze tent de zon in zee zien zakken.
In de schaduw, onder een palm, uitzicht op zee, wat wil je nog meer….
Aan deze zijde van de kust waren geen toeristen, het is nog niet ontdekt door het massa toerisme. Die hebben we allemaal achtergelaten rond ons startpunt rond Cancun, Playa del Carmen en Tulum.
Onze nieuwe tent kreeg zijn eerste vuurdoop: ’s nachts kregen we een enorme wolkbreuk boven onze camping en het onweerde gigantisch. Gelukkig weerde de tent zich goed en konden we de volgende ochtend alles nat maar weer goed inpakken.
De wolkbreuk had straten blank gezet, af en toe fietsten we bijna tot aan onze kuiten door het water.
We kwamen door verschillende vissersdorpjes met heel veel vissersbootjes. Bijzonder om te zien hoe ze met allemaal bamboestokken op hun bootje aan het vissen zijn.
We passeerden verschillende lange bruggen, zagen zelfs dolfijnen vanaf een brug en fietsten over eiland Isla Carmen.
Nadat we eiland Isla Carmen hadden verlaten, kwamen we weer aan vaste wal en hebben we de zee gedag gezegd.
Wat volgde was een rit door een geweldig moerasgebied, aan beide zijden van de weg steeds volop water met heel veel vogels. En zo ongelofelijk groen allemaal, wat is dit toch anders fietsen dan ons half jaar in Afrika. Een totaal andere wereld, dat maakt reizen zo leuk!
We kwamen in Frontera en van daaruit gingen we meer dan 100 kilometer twee rivieren volgen. De rivieren kronkelen prachtig door het landschap.
We volgden vanaf de fiets het leven van de mensen die aan de rivier wonen. Het is zo mooi als dat allemaal aan je voorbij trekt. De vele bootjes, kleine winkeltjes, de boeren met wat koeien en een paar kipjes en kalkoenen op het erf. Het is alsof er gedurende de dag een film wordt afgespeeld.
De weg was soms net een gatenkaas maar we slingerden er wel omheen. Geen haast, genietend van alles om ons heen.
Aan het einde van die geweldige dag kwamen we aan in Jonuta. Vanaf Jonuta was het nog maar 100 kilometer naar Palenque. Palenque stond absoluut op ons lijstje om te bezoeken!
Nog één dag fietsen en dan konden we wederom gaan genieten van indrukwekkende Maya-tempels!
Bij aankomst in het dorp Palenque deden we de volgende dag onze boodschappen en toen fietsten we richting ‘Zone Arquelógica’. Palenque is prachtig gelegen in de jungle.
De weg werd rustiger en rustiger, we reden de jungle in. Net voor de toegangspoort vonden we een heerlijke plek, middenin de jungle, om 2 nachtjes te blijven.
We hoorden die nacht en ochtend indrukwekkende geluiden komen uit de jungle. De brulapen maakten een oorverdovend kabaal. We hebben de geluiden opgenomen, het gaat bizar hard! Heel bijzonder om mee te maken.
We stonden ’s ochtends om 8.00 uur bij de ingang van de ruïnes. En dat was super fijn, het was nog erg rustig. Ook met de hitte is het ’s ochtends vroeg nog een beetje te doen om de ruïnes te bewonderen.
We hebben in alle rust kunnen genieten van de fantastische ruïnes. Het was ook prachtig om in het gebied er omheen te wandelen, dwars door de jungle met vele watervallen.
Wat een oerwoud, wat groen, wat immens!
Voordat we naar Guatemala gaan, willen we eerst graag naar Belize. Dat houdt in dat we eerst weer noordwaarts gaan, eigenlijk weer bijna terug naar het begin van onze route, om naar de grens van Belize te kunnen.
We fietsten eerst druk Palenque uit, voordat we weer op een heerlijke rustige weg kwamen.
Na een kilometer of 30 gingen we via een gravelpad de jungle in. En dat was gelijk het mooiste stuk van de dag. We zagen weer kleine gehuchtjes waar de kippen en varkens rond keuvelden en hoorden de apengeluiden om ons heen.
Helaas draaiden we na 50 kilometer de grote doorgaande weg op. Het bleek een rechte weg waar niet veel te zien was en met veel vrachtverkeer. Het was ondertussen alweer bloedheet en ons water had zich óók aan de temperatuur aangepast…
Een koud drankje kopen lukte niet, er was niets onderweg. Ook het vinden van een overnachtingsplek bleek lastig, er waren geen dorpjes.
Dit was zo’n middag dat het afzien het won van het genieten.
Na 113 kilometer kwamen we helemaal moe en verhit aan in El Agucatal. We zagen een tentje aan de weg met koud water en watermeloen. Wat smaakt dat dan lekker!
Gelukkig was er ook een hotelletje en konden we heerlijk koud douchen.
Het bleef die avond zo heet, dat buiten zitten gewoon nog te warm was. Dan maar binnen bij de fan om het hoofd koel te houden….
Doordat het zo warm is en het in de nachten niet veel afkoelt, kamperen we minder dan we graag gewild hadden. Er is ’s avonds weinig wind en daardoor blijft het in de tent super warm. We liggen te zweten op onze matjes.
Dan is het fijner na een hete dag fietsen ’s avonds te kunnen afkoelen in een kamertje met een fan of airco. Dat slaapt stukken beter. 😉
We zouden de rechte, saaie weg nog een stuk vervolgen maar de volgende dag waren we er na 25 kilometer klaar mee, we hadden tegenwind en vonden dit niet leuk fietsen. We zagen op de kaart een andere kleinere weg, meer kilometers maar vast leuker.
Na 15 kilometer konden we rechtsaf slaan en kwamen we op een mooie weg met prachtige vergezichten. We aten op een leuke plek ons brood en genoten op de achtergrond van Mexicaanse muziek. Dit was weer genieten, daar zitten we voor op de fiets!
’s Middags kwamen we aan in Candelaria, een dorp aan een rivier. We vonden een geweldig kleurrijk hotel, echt een gaaf plekje. We maakten wat foto’s en gingen douchen. Ineens hoorden we een enorme donderslag, het weer was totaal omgeslagen. Het donderde en flitste hevig en toen kwam er een ondertussen bekende wolkbreuk. Waren wij even blij dat we net binnen waren.
Na de bui liepen we het dorp in voor onze boodschappen en hoorden we op de terugweg live muziek. We keken om het hoekje van een soort schuur en belanden in een Mexicaanse ‘kroeg’. Lekker op vrijdagmiddag aan een biertje met live muziek, hoe leuk is dat!
Het lijkt de laatste paar dagen bijna vaste prik te worden, in de namiddag komt er een gigantische bui.
We hadden een soort van natuurcamping op het oog bij een ranch. Het was een prachtig open veld, middenin de bush. Er was een buitendouche en wc, alles super eenvoudig maar helemaal leuk. Er was ook een soort open schuurtje met een paar oude rieten stoelen en een bank.
Net na aankomst brak de hemel open. Wat werden wij blij van dat schuurtje. We hebben er onze tent in opgezet en konden droog eten koken en onze was doen. Super handig!
De volgende dag kwamen we in een klein dorp Nuevo Conhuás, het staat niet eens op de kaart vermeld, zo klein is het.
We hadden gezien dat ze cabanas met een rieten dak verhuren maar dat je er ook je tent mag neerzetten.
Bij aankomst was de lucht zo donker dat we vroegen wat de prijs voor een nacht in een cababas was. Omdat we fietsers waren mochten we er voor de halve prijs eentje huren. We keken naar de lucht en het besluit was snel genomen.
We waren drie dagen voor de bui op onze plek van bestemming, dat ging voor de vierde keer niet lukken.
De volgende dag hebben we voor de eerste bui nog kunnen schuilen, daarna lieten we de bui maar over ons heen komen.
Helemaal nat kwamen we rond 16.30 uur aan in Caobas, in de hoop daar een slaapplekje te vinden. Ondertussen onweerde het ook hevig en mochten we in een winkel schuilen. We vroegen in ons beste Spaans of we hier ergens konden slapen. Er werd wat overlegd en we mochten bij een familie in het huis er tegenover slapen. Er werd in het schuurtje een slaapkamer vrijgemaakt en we mochten de wasruimte gebruiken. Écht super lief!
Ondertussen waren we bijna in Belize. We fietsten nog één dagje in prachtig Mexico en kwamen aan het einde van de middag aan in Huay Pix, 10 kilometer voor de grens naar Belize.
Onze laatste avond in Mexico konden we onze tent prachtig opzetten bij Laguna Milagros, een super blauw meer bij Huay Pix.
De wind waaide heerlijk, het was een mooie zwoele avond om onze eerste maand in
Midden-Amerika af te sluiten.
We hebben 1900 kilometer genoten van dit kleurrijke land met zijn vriendelijke bevolking. Van de gewéldige Mayacultuur die hier zoveel is terug te vinden, van de cenotes; het zwemmen in een ondergrondse grot en van de overweldigende groene natuur.
Het verschil met Afrika was zo groot, het is zo’n ander continent, dat maakt reizen zo bijzonder en fascinerend!
Op naar ons volgende land: Belize!
jacomingaroundtheworld.com 
Mijn man en ik zijn van plan om eerst vanuit Nederland naar Portugal te fietsen en dan vanaf Lissabon naar Mexico te vliegen en dan via Mexico naar Zuid-Amerika te fietsen. Graag wil ik weten hoe jullie een visum hebben geregeld, want zoals ik het heb begrepen moet je een retour ticket kunnen laten zien en volgens mij vliegen jullie niet via Mexico weer terug naar Nederland.
Groetjes Jacqueline
Dag Jacqueline, wat gaan jullie een mooie reis maken en wat leuk dat jullie het eerste stuk naar Portugal ook gaan fietsen. Top zeg!
Je hebt geen visum nodig voor Mexico als je niet langer dan 180 dgn in Mexico bent.
Bij aankomst kregen wij een stempel in je paspoort voor 3 maanden. Dat was voor ons genoeg.
Wij hadden alleen een adres geregeld voor onze 1e nacht.
Heel veel fietsplezier, geniet van jullie reis! Het is prachtig in Midden-Amerika!!!
Hartelijke groet, Minggoes en Jacoline