40.075: JacoMing around the world!

Nu is het écht zover dat we dit kunnen zeggen: JacoMing around the world. 🚴‍♂️🚴‍♀️ 🌏
We hebben het geflikt, een ronde om de aarde, gelijk aan de lengte van de evenaar.
Wow, wat maakt ons dat trots en dankbaar!! 🙏🙏

2 maart 2020 zijn we vertrokken en nu 2 jaar en 3 maanden later staat onze kilometerteller op de ongelofelijke stand van 40.075. 🥳 🥳 🥳
Ondanks de pandemie is het ons gelukt om te fietsen op 4 continenten, door 29 landen.
Onze vooraf geplande reis liep totaal anders dan gedacht maar wie weet was het op deze manier zelfs mooier. Geen planning meer, alles loslaten wat we in gedachten hadden.
We hebben zo ontzettend veel gezien de afgelopen 2 jaar, zo intens geleefd.
Zoveel verschillende culturen, zoveel landschappen, zoveel prachtige ontmoetingen, we hebben dit voor altijd opgeslagen in onze harten.❤️❤️

En het bijzondere van dit alles is, dat we deze kilometerstand bereiken in Surabaya, de geboorteplaats van de moeder van Minggoes.
En, dat we van hieruit voor een kleine week vertrekken naar Ambon.
Het magische getal 40.075 brengt ons naar de roots van de familie Lekatompessij.
Morgennacht vliegen we naar Ambon en gaan we dit eiland samen ontdekken.
We laten onze fietsen achter in Surabaya. Ambon is een klein eiland dus hebben we besloten om een weekje te gaan backpacken.🙂🙃🙂

Indonesië, het geboorteland van de ouders van Minggoes.
We zijn hier nu 2 weken, nadat we 16 mei de oversteek hebben gemaakt van de Filipijnen naar Denpasar, Bali. Het is bijzonder om hier samen te zijn.

Bij aankomst in Bali kregen we een visum ‘on arrival’ voor 30 dagen. Gelukkig hebben we dit de eerste dagen in Denpasar kunnen verlengen met nog eens 30 dagen. Daardoor kunnen we tot 14 juli in Indonesië blijven.
Na die dagen rondom het regelen van een visum-verlenging in het drukke en overvolle zuiden van Bali, vertrokken we richting het binnenland. Op zoek naar rust, de indrukwekkende rijstvelden en de vele hindoetempels van Bali.
Toen begon het échte genieten: de omgeving rondom Ubud, we fietsten en wandelden dwars door de rijstterrassen, groen, groener, groenst. Een mooiere kleur groen bestaat er niet!

Al fietsend kwamen we langs verschillene ceremonies. Het Balinees hindoeïsme is gebaseerd op vele goden en dat wordt op vele plekken gevierd.
De vrouwen dragen prachtige gewaden en hebben grote manden met fruit op hun hoofd.
Je ruikt de wierook en hoort de rustgevende gamelanmuziek. Overal liggen kleine offertjes met bloemen, rijst, wierook en een sigar

Na Ubud was Jatiluwih aan de beurt. De Jatiluwih-rijstterrassen vertegenwoordigen het traditionele Subak-systeem, een irrigatie-methode die eeuwenlang bewaard is gebleven en van generatie op generatie is doorgegeven.
Dit unieke systeem staat zelfs op de werelderfgoedlijst van Unesco en blijft zodoende beschermd. Het is een adembenemend landschap dat aan de voet ligt van de op één na hoogste vulkaan van Bali, de berg Batukara. Het is een feest om door dit gebied te fietsen. We kwamen ogen te kort.
’s Ochtends heb je de meeste kans dat het helder is en steken de bergen prachtig af tegen de blauwe hemel. In de middag trekt het vaak dicht maar ook dan is het mooi als de donkere wolken afsteken tegen de mega groene rijstterrassen.

We klommen verder noordwaarts naar de Twin Lakes, we zaten ondertussen op ruim 1350 meter hoogte. Buyan en Temblingan zijn twee prachtige meren, je kunt er over een bergkam langs fietsen en genieten van het mooie uitzicht over de meren. Het was er stukken koeler en er was een lekker windje.
Na al dat moois daalden we de volgende dag richting de kust, we waren het eiland Bali overgestoken.
De laatste kilometers reden we langs de kustlijn richting de ferries naar Java.
Bali is een geweldig eiland maar het is er tevens overvol. De bevolkingsdichtheid is heel hoog maar zodra je het zuiden verlaat en de binnenlanden in gaat, is het een weldadig eiland met hele mooie, gezellige overnachtingen voor heel weinig geld.
Wij hadden de tref dat we het eiland bezochten zonder veel toeristen, we konden ongestoord de omgeving van Ubud en het geweldige Jatiluwih bekijken zonder veel toeristen.
De bevolking in Bali zit uiteraard wél weer te wachten op de toeristen, 2 jaar is het land gesloten geweest en dat is 2 jaar geen inkomen. Je word met open armen en een mooie glimlach ontvangen!

De oversteek naar Java is kort, na driekwartier stonden we aan de overkant. Vanuit het Hindoeïstische Bali kwamen we op Islamitisch Java. Op de boot zagen we al veel hoofddoekjes.
Java is veel minder toeristisch en ook authentieker dan Bali. Nadat we drukke stad Ketapang achter ons lieten, kwamen we tussen de landbouwgebieden te fietsen met heel veel rijstvelden. We zagen de werkers op het land met de bekende strooien hoeden als bescherming voor de zon, prachtig om te zien.

Javanen zijn enorm gastvrij, we werden al meerdere keren uitgenodigd om bij een familie te komen slapen. Ze verwennen ons met hapjes en er wordt voor ons gekookt. Het is mooi om zo even onderdeel van een familie te mogen zijn.
De doorgaande wegen zijn ontzettend druk, vol met vrachtwagens, brommers en scooters.
Maar gelukkig lukt het ons tot nu toe steeds via kleine weggetjes en straatjes de drukte te vermijden en te genieten van het authentieke Java. Soms zijn de weggetjes verhard, soms hobbelen en bobbelen we over alle grote keien.🥵

En toen kwamen we aan in Surabaya, op die magische grens van 40.075 kilometer. Maar voordat het zover was, hebben we natuurlijk ook onze 40.000 kilometer vastgelegd!! Op naar Ambon waar we onze super prestatie gaan vieren. 🎉🎉🎉