Maleisië.

Voordat we aan onze wereldreis begonnen, hadden we al heel wat keertjes in Zuidoost-Azië gefietst. Maar nog nooit in Maleisië. Op de één op andere manier trok dat minder dan andere landen in Azië. Misschien denkend dat het daar te westers is omdat ze economisch verder zijn dan andere landen in Zuidoost-Azië? We weten nu in ieder geval dat dat vooroordeel totaal niet klopt.
Maleisië is geweldig, vooral langs de oostkust nog zo authentiek en de mensen zo vriendelijk en gastvrij. 
3.5 maand fietsend en verblijvend (Indonesië en Maleisië) onder de moslimbevolking heeft ons wederom doen zien hoe ongelofelijk gastvrij deze mensen zijn. Dat wisten natuurlijk al na onze lange tijd in Turkije maar heeft het nu nog weer extra bevestigd.

Na onze prachtige dagen bij familie Sahetapy in Jakarta was het tijd om afscheid te nemen. Wat was dit bezoek bij deze lieve familie een ontzettend mooi einde van onze tijd in Indonesie! Mooier kon gewoon niet.
De wekker stond om 04.00 uur, om vijf uur reden we samen met de familie naar het vliegveld.
Na een warm en innig afscheid gingen we door de douane, op naar Maleisië, ons 30e land!
De vlucht van Jakarta naar Kuala Lumpur is kort, na 2 uurtjes stonden we op de luchthaven te wachten op onze bagage en fietsen.
We vonden een rustig hoekje waar we onze fietsen konden uitpakken en weer rijklaar konden maken. Tassen er weer aan en onze reis in dit nieuwe land kon gaan beginnen.
En het begon ook gelijk goed, Jacoline haalde op de luchthaven bij een winkel water en brood voor onderweg. Bij het afrekenen leek het alsof er een klant voordrong maar wat bleek: hij had de boodschappen voor ons betaald en wenste ons welkom in Maleisië. Hij vond het een eer dat we zijn land bezochten. Wat een mooie start!

De luchthaven ligt een heel stukje buiten de stad Kuala Lumpur. We zijn geen stadsmensen maar wilden deze stad toch wel graag bekijken. Fietsend leek ons niet zo handig, dan zit je in de stad altijd met de vraag waar je je fiets veilig achter kunt laten.
Vanaf de luchthaven fietsten we 25 kilometer naar Nilai, daar hadden we een hotelletje geboekt voor onze eerste 2 nachten in Maleisië. Onze fietsen mochten zelfs mee de lift in, naar onze kamer.
De volgende ochtend gingen we met de trein naar Kuala Lumpur stad. We stapten op Centraal uit en moesten nog een stukje met de metro om recht tegenover de Petronas Twin Towers uit te stappen.
Wow, wat een indrukwekkende glazen torens, wat een hoogte! De torens zijn de iconen van Maleisië en symboliseren de vooruitgang van de stad.
We zijn naar de 86e verdieping geweest, onvoorstelbaar hoog. Op verdieping 43 stapten we uit en konden we, op de brug die beide torens met elkaar verbindt, van het uitzicht over de stad genieten.
Daarna gingen we met een pijlsnelle lift naar de 86e verdieping en kwamen op het observatieplatvorm. Het uitzicht over de stad is fenomenaal, prachtig om daar te staan.
De andere beroemde bezienswaardigheden zijn we lopend gaan verkennen. Het KLCC park, het Koningspaleis, het Merdeka-plein en de mooie nationale Moskee van Maleisië.
Het was een belevenis om KL te zien maar wij waren blij dat we de volgende dag op de fiets konden stappen om het land te gaan ontdekken. Dat is meer ons ding….😉

Vanuit KL wilden we als eerste naar de oostkust. Onze eerste fietsdag beviel goed. Wat opviel waren de goede wegen en vooral ook de rustige wegen. Dat was even anders dan we de afgelopen weken op Java gewend waren. Daar zochten we steeds de kleine weggetjes op omdat we op de doorgaande wegen gek werden van al het verkeer, de honderden scooters en ronkende vrachtwagens.
Het was wel (nog) meer zweten, waarschijnlijk lag dat niet aan een hogere temperatuur maar meer aan de hogere luchtvochtigheid. We kregen een aantal pittige klimmetjes voor de kiezen, waren binnen no-time drijfnat en het voelde heel erg benauwd aan.
We hadden 2 homestays op het oog maar bij aankomst bleken beide vol te zitten. De dame van de tweede homestay wist nog een ander adres voor ons, acht kilometer verderop. Ze belde en we konden er terecht. Vervolgens stelde ze voor om voor ons uit te rijden, echt super lief!
Wat we toen nog niet wisten maar de volgende dagen zouden ontdekken: het offerfeest van de moslims was begonnen, van zaterdag tot woensdag. En zijn dan heel veel mensen vrij. Ze trekken er op uit en heel veel homestays zijn volgeboekt. Ook de meeste winkels zijn gesloten.
En dat was voor ons onderweg soms best lastig…

Maleisië, een land van veel cultuur en tradities, is een smeltkroes van religies. Het grootste deel is moslim maar er leven ook  veel chinezen, indiers en koreanen.
Wij zagen die eerste dagen in Maleisië vooral heel veel chinezen. Alles staat ook in het chinees aangegeven.
Omdat door het offerfeest bijna alles gesloten was en het daardoor moeilijk was om onderweg eten te kopen, waren wij die eerste dagen blij met de chinezen.
De chinezen waren geopend dus het was steeds kijken naar een chinees eettentje.
Chinezen zijn over het algemeen best afwachtend en hebben een aardige gesloten gemeenschap. Wij waren dan ook een opvallende verschijning, twee mensen bepakt op een fiets, die stopten om te komen eten. Maar zakelijk als ze zijn, staan ze gelijk voor je klaar en maken een heerlijke maaltijd voor je klaar. De klant is koning!

Fietsend door het groene binnenland van Maleisië richting de oostkust, zagen we dat het groen van de prachtige jungle ook vaak het groen van kilometerslange palmolieplantages was.
In Maleisie heeft er de afgelopen decennia grootschalige ontbossing plaatsgevonden. Ongeveer 25% van de ontbossing, tropisch regenwoud is opgeofferd om oliepalmen aan te planten. Heel bizar om dat te bedenken als je er langs fietst….😥
We hebben begrepen dat het eindelijk begint door te dringen dat tropisch regenwoud van levensbelang is en dat de regering heeft besloten geen nieuwe vergunningen meer af te geven.
Maar het schijnt dat de grote ondernemingen zich nu verplaatsen naar Indonesië waar die regels nog niet zijn.

We volgden een aantal dagen de Pahang rivier die bij Pekan uitmondt in zee. Een heerlijke rustige route, er was bijna geen verkeer.
De route liep op- en af richting de rivier. We hoorden de machtige vogelgeluiden uit de jungle en de aapjes slingerden in de bomen. Soms springend en zittend op de weg, ze kijken je vol belanstelling aan. Wat een pracht!

Deze route hield echter wel in dat er onderweg bijna geen winkels of eetstalletjes waren. En als we wat zagen, was het gesloten door het offerfeest. We moesten weer even schakelen dat we vooraf voldoende water en eten meenamen voor onderweg. Dat was de afgelopen maanden in Indonesië totaal niet nodig en daardoor een beetje vergeten.
We sliepen bij een hele lieve familie, allemaal vrij door het offerfeest en werden helemaal verwend met allerlei traditionle gerechtjes die ze tijdens deze dagen eten. Wat is het toch mooi om in ieder land zo gastvrij te worden ontvangen.
De laatste kilometers voordat we de Zuid-Chinese Zee bereikten werden vlakker, de meeste heuvels hadden we achter ons gelaten.
We vonden een fijne, kleinschalige plek aan zee, we zijn er 2 nachtjes gebleven om van onze mooie plek te genieten.

Na de kust gingen we het binnenland weer in. Onderweg naar Taman Negara, het nationale park met het oudste tropische regenwoud ter wereld.
Gelukkig waren ondertussen alle winkels en eettentjes weer open. Het zag er allemaal veel gezelliger uit en wij konden weer overal eten en drinken kopen.
We besloten onze fietsdagen zo vroeg mogelijk te beginnen en vroeg in de middag te stoppen want het was bloedheet in de jungle. Klimmend was het ”s middags bijna niet te doen.
Het weerbeeld was iedere dag een beetje hetzelfde: ’s ochtends bleef het nog een tijdje bewolkt, rond en uurtje of 11.00 kwam de zon erbij en werd het echt heel heet. De eerste uurtjes waren de lekkerste fietsuren.
De plaats Kuala Tahan is de toegangspoort tot Nationaal Park Taman Negara, voordat we daar waren fietsten we door een groene zee van bomen maar helaas wel opnieuw palmoliebomen.

In Jerantut sloegen we een kleine weg in, die de rivier Tembeling volgde, naar Kuala Tahan. Vanaf daar volgde een geweldig stuk, de palmbomen vedwenen, we fietsten door het regenwoud. Zo hoort het hier te zijn, wat een pracht, wat een oorverdovende geluiden uit de jungle. Het was puur genieten.

Helaas hoorden we op een gegeven moment harde geluiden: bomenkap! Vrachtwagens vol met met boomstammen. het was weer gedaan met het oerwoud, de palmbomen kwamen terug, echt bijna tot aan het eindpunt in Kuala Tahan.
Net buiten Kuala Tahan vonden we een leuk huisje, middenin de natuur. Een mooie plek om de volgende dag het nationale park te bezoeken.
’s Avonds konden we genieten van een prachtige sterrenhemel en luisteren naar het concert van de dieren uit het oerwoud.
De volgende ochtend liepen we al vroeg naar de rivier in Kuala Tahan om met een bootje over te varen naar Taman Negara. Het was nog heel rustig, we waren de enige in het bootje.
Taman Negara is 4.343 vierkante kilometer groot en diep in de jungle leven nog veel wilde dieren, waaronder olifanten, tijgers en luipaarden. Je zult die dieren niet zelf tegen komen maar je kunt wel apen, tapirs, slangen, herten en heel veel vogels zien.
Je zit echt midden in het regenwoud en dat blijft iets heel bijzonders. De geluiden zijn prachtig en al lopend zie je steeds meer.
De eeuwenoude, reusachtige bomen maken zo veel indruk, je voelt je als mens zo nietig en klein.
Er zijn verschillende hikes uitgezet in het park, waaronder de beroemde Canopy Walk. Deze hangende touwbrug is meer dan 500 meter lang. Je kunt vanaf de brug heel mooi over de bomenpracht kijken.
We zijn door de jungle naar Bukit Teresek gelopen en genoten van een mooi uitzicht op Gunung Tahan. We keken tegen een indrukwekkende muur van alle tinten groen. Wat een oerwoud!
Bij terugkomst aan de rivier hebben we even verkoeling gezocht bij een van de vier restaurantjes die drijven op de rivier. We waren drijfnat, het is ongelofelijk zweten tijdens het lopen. Je loopt veelal in de schaduw van de bomen maar het is zo klam en vochtig, je bent in no-time nat. Wat hebben we genoten van deze indrukwekkende dag, het was (ondanks de zondag) niet druk, we konden in alle rust genieten van alle bomen, planten, vogels, dieren en enorme geluiden om ons heen.

De meeste bezoekers van Taman Negara komen per boot over de rivier Tembeling naar Kuala Tahan. Wij hadden die 60 kilometer langs de rivier per fiets afgelegd. Het leek ons leuk om de terugweg wel per boot af te leggen. De fietsen mochten mee en zo voeren we de volgende ochtend per boot terug naar de bewoonde wereld. We konden de jungle vanuit de boot bekijken en dat is toch weer heel anders dan vanaf de fiets.
Het was een goede keuze, het was prachtig om de vele vogels en dieren vanaf de rivier te zien. Een hele mooie afsluiting van ons bezoek aan Taman Negara.
Na 2.5 uur varen kwamen we aan Kuala Tembeling, ongeveer 25 kilometer verder dan waar we zaterdag richting de jungle waren vertrokken. We laadden onze fietsen uit en konden onze route weer oppikken.

Het was inmiddels al bijna rond de middag, we aten een broodje en stapten op het heetst van de dag op de fiets.
De route was práchtig, ook hier fietsten we nog door de jungle. Erg fijn om te zien dat er buiten het beschermde nationaal park ook nog ongerepte natuur is!
Maar het fietsen op het heetst van de dag was pittig. De weg bleef continu op-en-af gaan en er was bijna geen wind. Toch overwon in zo’n mooie omgeving het ‘wow dat wij dit allemaal kunnen zien’ het van de zwaarte van de tocht.

Vanuit het binnenland trokken we weer richting de kust, we reden een beetje zigzaggend door het land om alle mooie hoogtepunten te zien.
We wilden graag naar een eiland aan de oostkust omdat we gelezen hadden dat de eilanden aan de oostkust zo mooi zijn. De zee kristalhelder, ongerepte stranden en een prachtige onderwaterwereld. Je kunt de eilanden aan de oostkust alleen in het droge seizoen bezoeken, van april tot september. Voor ons nu dus een goede tijd om een eiland te bezoeken. We kozen voor de Perhentian eilanden omdat die eilandengroep het meest op onze route lag.
Voordat we de kust waren, lag er wederom een jungle voor ons. We hoopten dat we één van die dagen olifanten zouden zien. Er leven nog zo’n 1500 olifanten in het wild in Maleisië. Helaas wordt hun leefgebied door de ontbossing steeds kleiner. We wisten dan ook dat de kans dat je ze zouden zien erg klein is maar je hoopt er toch op. We zagen meerdere keren waarschuwingsborden voor overstekende olifanten maar daar bleef het helaas bij.
Fietsen door de jungle is en blijft fascinerend en indrukwekkend. Het had een nacht veel geregend en de volgende ochtend hing de mist prachtig om de mysterieuze heuvels. Wat mooi om een dag zo te kunnen beginnen, we genoten volop van het mooie binnenland!

Voordat we Kuala Besut bereikten, de plaats waar de ferries naar de Perhentian eilanden vertrekken, kwamen we vanuit de jungle in een totaal andere wereld. De natuur veranderde enorm, we lieten de mysterieuze heuvels achter ons en kwamen op vlak terrein tussen de groene rijstvelden terecht. Die hadden we nog niet gezien in Maleisië.
Ook dat was weer erg mooi fietsen: over smalle paadjes in de lichtgroene wereld van rijstvelden. Het was ook weer even erg lekker voor de beentjes, die waren best toe aan een beetje rust na al het geklim in de jungle.

De eilanden kwamen zodoende op een goed moment, hier konden we een paar daagjes uitrusten.
De Perhentian eilanden zijn een kleine groep koraal omzoomde eilanden. Besar en Kecil zijn de twee belangrijkste en bekendste eilanden. Wij gingen naar Kecil, de kleinste van de twee.
Na een overnachting in Kuala Besut stonden we de volgende ochtend al voor 8.00 uur bij het kantoortje om ons te melden voor de boottocht naar Perhentian Kecil.
We hadden allebei één fietstas mee als bagage, de rest bleef achter in onze homestay in Besut.
Het duurde even voordat de boot vertrok maar tegen half tien stapten we uit op de pier bij Coral Bay. We zagen een echt bounty-eiland met witte stranden en een mega blauwe zee.
We liepen over het strand naar Butterfly Chalets, waar we voor 2 nachten een houten huisje hadden gehuurd. Het plekje was fantastisch, helemaal aan het einde van de baai maar het was wél een hele oude boel, helemaal verwaarloosd. Tjonge, hier was 2 jaar helemaal niets meer gebeurd.
Dan zou je verwachten,  nu alles na lange tijd weer open is, ruim de boel op! Overal lag troep, van stukken dakplaten tot plastic flessen. Niet te begrijpen op zo’n geweldige plek. Je handen jeuken gewoon….

We keken vanaf onze veranda prachtig over de baai. We hingen in ons simpele hutje onze klamboe op voor de beestjes en zaten op het mooiste plekje op de wereld!
We hebben ongelofelijk genoten van onze dagen op het eiland.
Het eiland is heel klein, er zijn geen wegen, het vervoer gaat per watertaxi. Er zijn een paar paden maar daar is alles ook mee gezegd.
We zagen best wat toeristen maar het was heel rustig. Als we de hoeveelheid huisjes zagen, moet het toch een enorm toeristisch eiland geweest zijn.
We hebben een kano gehuurd en zijn langs de kustlijn gaan peddelen. De ruige rotsen met daar tussen prachtige witte strandjes. Het water zo blauw en helder, het is écht een bounty-eiland!
Ook de onderwaterwereld was prachtig. Zoveel vissen met de meest mooie kleuren. Fantastisch om er tussen te zwemmen.
Maar, niet alleen in de jungle, ook in zee zien we de keerzijde van de medaille: er is nog maar weinig over van het prachtige koraal, het strand ligt er vol mee. Heel treurig en confronterend om te zien.
Wat doen we onze wereld toch aan. Reizend over de wereld zien en genieten we van onze prachtige planeet maar we zien zéker ook de keerzijde en dat doet je iedere keer weer beseffen wat we als mens aanrichten.

Na al dat relaxen hadden we veel zin om weer op de fiets te stappen. Voordat we het land weer gingen oversteken, ditmaal naar de westkust, wilden we eerst nog naar Kota Bharu.
Kota Bharu ligt ook aan de oostkust, helemaal in het noordelijke puntje, vlakbij de grens met Thailand.
De bevolking van Kota Bharu is overwegend islamitisch. Er wonen hier overwegend maleisiërs, minder chinezen en indiërs. De islamitische regels worden hier streng nageleefd, er zijn heel weinig westerse invloeden.
Als eerste zijn we naar de Siti Khadijah markt gegaan, een leuke plek om kennis te maken met de lokale cultuur. De geuren en kleuren van de vele fruit- en groentesoorten kwamen ons direct tegemoet. Er waren veel kraampjes met specerijen maar bijvoorbeeld ook met batikstoffen en kleding. Jacoline heeft er zelfs haar gescheurde lakenzak laten maken. De naaister wilde er niets voor hebben, helemaal gratis!
We zijn door straatjes gedwaald vol met street-art. Het pro-palenstijnse denken komt hier veel tot uitdrukking. Maar ook straatjes waar de uitstekende keuken van Kota Bharu vertaald wordt. Wij vinden het altijd geweldig hoe kleurrijk en levendig een stad wordt van mooie beschilderingen.
’s Avonds hebben we de gezelligheid geproefd bij een stalletje aan de rivier. Ze hadden allemaal gekleurde lampjes opgehangen, de kindertjes speelden en renden op het plein, het is een gezellige stad.
Het leven in het binnenland van Maleisië, de oostkust en deze islamitische stad hebben veel indruk op ons gemaakt. De moslimbevolking nog zo authentiek, bijzonder behulpzaam en gastvrij, dat vonden wij Maleisië op zijn best!

We waren zo dichtbij de thaise grens maar het voelde nog niet al klaar, we wilden toch ook nog graag de westkust zien. We lazen zulke mooie berichten over het eiland Penang met street-art stad Georgetown, daar wilden we nog naar toe voordat we naar ons volgende land Thailand zouden gaan.
Om het land van oost naar west over te steken in het noorden van het land, moet je een flinke bergpas over. Ook daar leven olifanten dus we kregen nog een tweede kans om de dieren in de jungle te zien.

Vanuit de stad weer naar de jungle. De eerste kilometers waren nog druk en luidruchtig, daarna kwamen we snel op rustiger wegen. Na een kilometer of 40 werd het mooier en mooier.
We hebben ons in Maleisië de afgelopen weken al heel vaak verbaasd over de grote hoeveelheden hoge schuren zonder ramen. Wat zou daar toch inzitten? Er zitten geen grote deuren in de schuren. Het meest bijzondere waren de geluiden. Om het gebouw heen hoor je opgenomen zwaluwgeluiden. En daardoor vliegen er ook echt veel zwaluwen om het gebouw heen. Vaak zien we de schuren bij oliepalmplantages maar we horen de geluiden zelfs ook bij winkelpanden. De winkels zitten op de begane grond en in de punt van de daken horen we de opgenomen zwaluwgeluiden.
We bleven maar gokken wat het toch kon zijn en wat blijkt, het is big business in Maleisië, er wordt heel veel geld mee verdiend.
Gierzwaluwen maken door de geluiden uit de schuur daar hun nestje. Ze maken hun nestje niet van takjes en bladeren  maar van hun eigen speeksel. Deze nestjes zijn een delicatesse voor chinezen, gedreven door hun onverzadigbare drang naar vogelnestjessoep!😳 Ze betalen er grof geld voor, € 7300,– per kilo! Het is het kaviaar van het oosten, hoe bizar….
Ze geloven dat de nestjes allerlei gezondheidsvoordelen hebben, van een beter immuunsysteem tot het tegengaan van veroudering tot de genezing van kanker.
Voor ons gevoel probeert de halve bevolking van Maleisië een graantje mee te pikken, de vaste lasten zijn laag, arbeid minimaal en de vraag mega groot.

Hoe verder we de jungle in kwamen, hoe heuvelachtiger het werd. Het was ondertussen super heet, geen wind en een hele hoge luchtvochtigheid. Wat was het zweten..💦💦💦
Na 90 kilometer waren we in Jeli, hier konden we stoppen omdat er een overnachtingsplek was. We haalden veel boodschappen voor de volgende dag omdat er onderweg geen mogelijkheden meer zouden zijn.
Vroeg uit de veren en vroeg op pad was het motto voor de volgende dag. En dat werkte heel goed! Onze klim begon na 15 kilometer, de temperatuur was nog lekker om te klimmen. Na alle regen die er ’s nachts was gevallen, hing de mist prachtig rondom de bergen.

Het was genieten. Heel gestaag klommen we omhoog. De groene wereld om ons heen was fantastisch! We hoopten vandaag olifanten te zien maar helaas bleef het bij wederom bij waarschuwingsborden langs de weg. We zagen wél hun poep, 2x zelfs verse poep maar de indrukwekkende dieren waren alweer verdwenen in de jungle.
We aten op onze stoeltjes langs de weg een broodje en klommen weer verder.
Na 56 kilometer waren we op het hoogste punt, we zaten boven de 1000 mtr. En daar was warempel een eetstalletje. We hebben een kopi-susu besteld voordat we aan onze welverdiende afdaling van maar liefst 17 kilometer begonnen.
Wat geweldig om zonder inspanning door de jungle te zoeven!
De laatste kilometers moesten we nog weer even flink op de trappers om bij Lake Temenggor uit te komen. Daar hadden we een nachtje op een woonboot geboekt.
We waren gisteren op zoek geweest naar een overnachting voor vandaag. De eerst volgende plaats na Jeli, waar wij vanochtend startten, lag 125 kilometer verderop met maar liefst meer dan 2000 hoogtemeters. Dat vonden we erg veel. We kregen de tip dat er rondom het Lake Temenggor jungle-activiteiten waren. Op google zagen we een houten chalet op het water waar je kon overnachten. We belden maar het bleek dat de chalets in renovatie waren doordat ze al 2 jaar niet meer gebruikt waren. Dat ging dus niet door maar de man had nog wel een woonboot waar we een nachtje konden slapen. Dat was goed nieuws.
We hebben het plekje gevonden en hadden een geweldig uitzicht over het meer. Het is niet echt een woonboot zoals wij die kennen, het is meer een platte schuit waar een aantal kamertjes op zijn gemaakt. Heel simpel maar super doeltreffend, een top plekje om een nachtje te blijven en de volgende dag weer verder te klimmen.

Poehee en toen kregen we een heftige avond/nacht. Het begon met een harde bui met onweer, dat hadden we al vaker meegemaakt maar nu kwam er wind bij. We zaten op onze boot waar aan de zijkant zeilen hingen als bescherming voor de hitte maar nu dus voor de regen. Eerst zaten we nog heerlijk droog op het voordek. In een flits veranderde het weer, er kwam storm. De zeilen klapperden als een gek, niet tegen deze wind bestand. We vluchtten naar ons kamertje waar het gelukkig droog bleef. Het dak was goed!
Maar de zeilen hielden het niet en belandden in het water. De mannen zijn tot 04.00 uur ’s nachts bezig geweest om alles te herstellen en weer droog te maken. De volgende ochtend om 11.00 uur moest alles weer klaar zijn, dan kwam er een groep mensen om het meer op te gaan.
Wij stapten weer op onze fiets, het leek alsof er geen storm was geweest. We fietsten over de brug naar het eiland in dit grote, mooie merengebied en via het eiland weer naar vastewal. Daar begon onze klim. Het was nog ontzettend klam en vochtig van de vele regen, we waren binnen no-time doornat, ontelbare zweetdruppels….💦💦💦
Onderweg zagen we weer veel dieren: aapjes slingerend door de bomen, wilde zwijnen met kleintjes maar van olifanten geen spoor.
Het werden pittige maar ook zulke bijzondere dagen in de bizarre jungle.
De vroege ochtenduren zijn het mooist: Mistig, mysterieus, práchtig! Geen verkeer, samen fietsend en genietend van al die enorme geluiden uit een ontwakende jungle. Dat is niet uit te leggen, zooooo mooi!

Met een heerlijke daling lieten we de jungle en de bergen langzaam achter ons.
Het werd fietsen (wederom) langs kilometerslange palmolieplantages. Sommige stukken jungle nog maar net ontgonnen. Kale heuvels en de nieuwe palmplantjes nog maar net gepoot. Het doet gewoon pijn aan je hart….😪😪
We aten in een klein gehuchtje een flink bord rijst en konden er weer tegenaan om de laatste 30 kilometer te fietsen naar Butterworth. We zagen van verre de torenhoge flats al opdoemen. Butterworth ligt aan zee, de oversteek van de oost- naar de westkust was voltooid! Deze laatste oversteek en fietsweek hadden we zeker niet willen missen. Om het echte Maleisië te zien, moet je het binnenland in, daar zijn we het samen helemaal over eens!

Het schiereiland Pedang wordt door 2 lange bruggen verbonden met het vaste land. Voor de fietsers/brommers en wandelaars is er een ferry.
De ferry bracht ons de volgende ochtend om 11.00 uur in een klein half uurtje in Georgetown. Wow, wat een stad, wat een skyline.
Maar het is ook de stad van de street-art, de oude binnenstad staat zelfs op Unesco Werelderfgoedlijst. Daar ging ons hart naar uit!
Voordat wij die oude binnenstad wilden gaan bewonderen fietsten wij eerst door naar het nationale park van Penang.
Fietsend langs de kust richting het nationale park, bleek ook de kustweg vol te zijn gebouwd met hoogbouw. Wat een luxe allemaal, niets voor ons.
Gelukkig lieten we het laatste stukje de hoogbouw achter ons en belandden in een klein vissersdorpje, net voor de ingang van het park.
Hier hadden we een huisje (jawel, een héél huisje!🙃) gehuurd voor 2 nachten. Het was een super knus huisje, vlakbij een haventje.
We wandelden naar het haventje en overal lagen gekleurde bootjes. Iedereen was druk met de verwerking van vis en overal eetstalletjes met visverkoop. Een heerlijke levendige, gezellig sfeer. Dit was een mooie aankomst op het eiland Penang.

We werden de volgende ochtend wakker van de regen, regen in de ochtend was nieuw, dat was voor het eerst sinds we in Maleisië waren. Gelukkig was het op een fietsloze dag, we wilden het nationale park gaan bezoeken.
Door de regen gingen we later op pad dan gedacht, opnieuw de jungle in, ditmaal op een eiland. En ook hier waren we weer onder de indruk van al de geluiden, het is een vol gezang.
We zijn het eiland al klimmend en dalend overgestoken, richting het strand van Kerachut en Lake Meromictic.
Bij aankomst zagen we rechts het strand en het meer aan de linkerkant. Beide zijn verbonden door een kleine rivier. Het is een interessant natuurverschijnsel omdat het zoute en zoete water niet met elkaar wil mengen. Een prachtige aankomst vanuit de jungle.
’s Middags zijn we weer teruggelopen, nat en bezweet kwamen we aan in ons huisje. Of het nu fietsend of hikend is, inspanning is hier zweten en totaal nat worden!

En ja, toen werd het 3 augustus, tijd voor een feestje ter ere van Ming z’n verjaardag in Georgetown!🥳🥳
De oude binnenstad van Georgetown is mooi, hier is het helemaal een smeltkroes van culturen en geloven. Via Chinatown naar Little India, het is allemaal op loopafstand van elkaar. Je loopt van de ene wijk naar de andere, ondertussen genietend van heel veel street-art.
Het is heel bijzonder dat je in enkele minuten in een totaal andere wereld terechtkomt. De straatversieringen, de kleding, de geuren, het eten, écht alles is anders. Iedere cultuur zijn eigen wijk, zijn eigen gewoontes. Mooi dat het hier allemaal samen komt.
Ook de verschillende tempels liggen dicht bij elkaar. We liepen van de indrukwekkende Kapitan Keling moskee naar een mooi versierde chinees boeddhistische tempel en van daaruit naar de Sri Mahamariamman Tempel, de oudste hindoetempel van Georgetown uit 1833.
En dan steeds tussendoor die mooie muurschilderingen, het was heerlijk dwalen door de straatjes.
Als afsluiting van deze feestelijke dag hebben we gegeten bij een foodcourt. Dank lieve vrienden Dirk & Loes voor dit heerlijke cadeau! We kozen voor de thaise keuken, alvast een voorproefje op ons nieuwe avontuur.

Nog slechts 200 kilometer scheidde ons vanaf Georgetown naar de thaise grens. Het werden 2 prachtige dagen met 2 hele mooie overnachtingen.
De fietsroute was prachtig, de route liep over kleine paadjes en weggetjes langs watertjes en over bruggetjes, dwars door de rijstvelden. Een geweldig waterrijk gebied vol met vogels. Het leek af en toe Holland wel, ware het niet dan de rijstvelden dan groene weilanden zouden zijn.
Bij het naderen van de grens met Thailand kwamen er plots weer heuvels tevoorschijn aan de horizon. Van die aparte, losse ‘puisten’ midden in het landschap, zoals we al eerder hadden gezien. Een fantastische route, we werden volop verwend!

Ook de laatste 2 overnachtingen waren bijzonder!
Eerst vonden we een heel leuk plekje aan een rivier. Aan de achterzijde keken we uit over de rijstvelden. Er waren verschillende zitjes in de tuin, écht een gezellig plekje. We werden door de voltallige familie verwelkomt en gelijktijdig gefilmd. Het bleek een echt familiebedrijf, iedereen had zijn eigen taak. Van ‘moeder overste’ kregen we beide een set kleding. Jacoline een sarung met blouse, Minggoes een sarung met een zwarte moslimhoed. Na de verfrissende douche werden we samen op de foto gezet, Ming net een echte Maleisiër!😉

De volgende ochtend stond er op een prachtig plekje met uitzicht op de mooie rijstvelden een traditioneel ontbijt voor ons klaar met allerlei lekkernijen.
Bij het afscheid nemen stond ‘moeder overste’ erop dat we de kleding zouden houden. Tjonge, wat een bijzonder cadeau!🙏
En dan onze laatste overnachting in Maleisië bij een chinese familie: we werden uitgenodigd op het 50e verjaardagsfeestje van de eigenaar!
Net voor de grens waren we in Kaki Bukit gestopt. Dit plaatsje is bekend vanwege cave Gua Kelam. Deze cave is gedurende vele eeuwen door een ondergrondse stroom uitgehouwen uit het kalksteenmassief. Vroeger was Gua Kelam een tinmijn gebied.
Net bij de ingang naar de cave hadden we gezien dat je in een container kunt overnachten. Het leek ons leuk om zo onze reis in Maleisië af te sluiten. En het werd nog leuker dan we dachten omdat we werden uitgenodigd door de chinese eigenaar.
De man vierde met vrienden en familie zijn 50e verjaardag. Heel speciaal om bij dit selecte groepje chinezen aanwezig te mogen zijn. Het werd een prachtige laatste avond in Maleisië.

Wat heeft dit land ons aangenaam verrast, we hebben echt genoten afgelopen maand. De mensen zo gastvrij, het indrukwekkende tropisch regenwoud met de immense geluiden, de goede wegen, het land heeft het goed voor elkaar. Hulde aan Maleisië!
De volgende ochtend restten ons nog 12 kilometer naar de grens met Thailand. Op naar een mooi, nieuw avontuur!