Thailand.

Thailand kennen we van eerdere fietsreizen, Thailand is genieten en verwend worden, in alle opzichten. Qua fietsen: rustige en goede wegen, mooie natuur. Qua eten: overal eet- en drinkstalletjes, 7-Elevens en thais eten is bovendien héérlijk. Qua overnachtingen: super leuke en knusse accomodaties, vaak recht aan zee, voor heel weinig geld. Qua gevoel: de Thai zijn open, vrolijk, gastvrij met altijd een grote glimlach.
Dat alles maakt Thailand het perfecte fietsland, je wordt in al deze opzichten in de watten gelegd. We hoefden eigenlijk alleen nog maar te trappen….

Als Nederlander heb je geen visum nodig, je mag 30 dagen in Thailand verblijven, als je langer wilt blijven dan moet je dat in het land regelen.
We eindigden onze fietsreis in Maleisië met een laatste klim. Bovengekomen konden we een laatste blik werpen over de prachtige omgeving met zijn bijzondere rotsformaties, voordat we daalden naar de grens. De grensovergang bij Wang Prachan is een kleine grensovergang, geen drukte en verkopertjes die naar je toekomen, het was heerlijk rustig.
We kregen een stempel in ons paspoort en stonden in Thailand, het 31e land alweer!
De maand in Maleisië was omgevlogen, het lijkt steeds sneller te gaan…

We wisselden onze overgebleven Ringgit voor Baht en aten ons eerste bordje thaise nasi-goreng. Onze fietsroute aan de westkust van Thailand ging beginnen!
Na een aantal kilometers kleurde de hemel steeds donkerder, er kwam een fikse bui. We vonden een prima plek om te schuilen maar het bleef maar regenen dus haalden we sinds lange tijd onze regenjassen weer uit de tas te voorschijn. Het werd een natte eerste middag in ons nieuwe land.

De volgende ochtend zag het er allemaal weer heel anders uit, de zon kwam er weer door.
We verlieten de kalkstenen rotsformaties en fietsten geleidelijk aan een ander gebied in. Over binnendoorweggetjes door een gebied met heel veel boomsoorten.
De winnaar was de rubberboom, we fietsten door heel veel rubberboomplantages. Thailand en Indonesië zijn twee van de toonaangevende rubberproducenten.
Rubber wordt voornamelijk geoogst in de vorm van de latex van de rubberboom. Er hangen opvangbekers aan de boom waarin de melkachtige latex wordt verzameld.

De wegen waren opvallend goed, ook de kleine weggetjes hadden prima asfalt. Navigatie heb je zeker nodig, de verkeersborden maken je niet veel wijzer…..🙃

Het werd een lekkere eerste fietsdag die we heel leuk afsloten door het mooie plekje dat we vonden. Een klein huisje, super smaakvol en leuk ingericht. Het bleek van een creatieve dame die ons liet kennismaken met de gastvrijheid van Thailand. Communiceren was best lastig, ze sprak maar een enkel woordje engels dus dat ging met handen en voeten en de vertaal-app kwam goed van pas!
Nadat we een traditioneel thais gerecht kregen opgediend, nodigde de mevrouw ons uit om mee te rijden naar haar school, ze is lerares.
We bekeken de grote school en vervolgens haalde ze een vriendin op. We gingen een ‘snack’ halen vertelde ze. (met vertaalapp…😉) Er was avondmarkt, het was gezellig druk op straat. We belandden in een straat met allemaal eettentjes. We werden helemaal verwend met allerlei thaise hapjes. Wat leuk om onze eerste eerste dag in Thailand zo tussen de lokale mensen af te sluiten!
Toen we de volgende ochtend opstonden, stond er al weer een heerlijk ontbijt voor ons klaar, we kregen zelfs eten mee voor de lunch!
We werden opnieuw helemaal verwend door ‘onze lerares’. Wat was het een bijzondere dame, ze is lerares drama en dat past écht bij haar. Ze was heel chaotisch, sprong van de hak op de tak maar heeft een hart van goud! 💛 Wat heeft ze ons verwend!
Afscheid nemen was er niet echt bij, onverwachts sprong ze in haar auto, ze moest naar school…😉

In het centrum van Kantang namen we de ferry die ons aan de overzijde van de rivier afzette. We wilden ons eerste stuk langs de Thaise kust gaan fietsen, we waren er niet ver meer vandaan.
Na een tijdje zagen we in de verte de punten van karstgebergte opdoemen. Daar wilden we graag naar toe.
Bij aankomst aan zee, zagen we het mooie gebergte dat uit zee oprijst. Een prachtig stuk volgde, heel indrukwekkend om daar langs de fietsen.
De komende dagen hadden we nog veel van deze rotsformaties tegoed, de omgeving rondom Krabi is fantantastisch en wonderschoon. We fietsten dagen door het indrukwekkende karstgebergte, links en rechts van ons, we kwamen ogen te kort. Wat een bijzonder fenomeen, zulke verticale pieken midden in het landschap en de zee.

We hadden gelezen dat je vanuit Ao Laek heel mooi de beroemde baai van Phang Nga kunt bezoeken.
We vonden net buiten de plaats op een heel rustig plekje bij die mooie rotspartijen een overnachtingsplekje.
De eigenaresse sprak warempel Engels en zodoende konden we aan haar vragen of ze wist waar we een boottrip konden regelen.
Ze pakte gelijk de telefoon en regelde dat we ’s middags om 16.00 uur opgehaald zouden worden om vervolgens naar de pier te rijden waar de longtailboten vertrekken.
En wat werd dat een gave middag en avond zeg! We waren maar met z’n tweetjes, samen met de schipper en een kokkin.
De boottocht was prachtig, wat een ongelofelijke mooie baai is dat, wat een schoonheid van de natuur. Onvoorstelbaar gewoon.
Na een tijdje legden we aan in een baaitje bij drijvende vlonders op het water waar veel vis wordt gevangen. We stapten af op een vlonder en ons diner werd klaargemaakt.
Een  heel luxe diner: krab, garnalen, makreel en Tom Yam soep.
Wat een bijzondere locatie om hier te eten!
Na het eten gingen we nog weer even het water op om te genieten van de zonsondergang tussen die mooie rotsen. Een dag met een gouden randje!

Na die prachtige boottocht, besloten we dat we nog wat langer van Phang Nga baai wilden genieten voordat we verder noordwaarts zouden gaan.
We gingen op zoek naar een mooi overnachtingsplekje voor 2 nachtjes.
40 kilometer verderop, helemaal aan de baai zagen we bij Booking een klein huisje op het water. Dat leek ons een leuk plekje om een dagje te blijven!
Net waar de rivier uitmondt in zee, stonden 2 huisjes gebouwd op het water, tussen de mangrovebossen.
Iets verderop zat een bruggetje over de rivier. Daar leeft de Ban Bang Phat gemeenschap. Ze wonen in houten huizen op palen, echt boven de rivier. Er waren een paar visrestaurantjes en wat winkeltjes, ook op palen gebouwd.
Voor de pandemie was het waarschijnlijk best druk, nu waren er alleen wat lokale toeristen die kwamen voor verse vis.
Op het moment dat wij er waren, was het eb en stond alles droog onder de huisjes. Het was leuk om even over de vlonders te lopen, je voelt de verbondenheid van de mensen die er wonen. Maar we zagen dat ook hier de pandemie er flink in heeft gehakt, al ruim 2 jaar geen toeristen, is al ruim 2 jaar bijna geen inkomen.

Na deze mooie dagen aan de westkust, gingen we via Khao Sok National Park de oversteek maken naar de oostkust, de Golf van Thailand.
We fietsten eerst een stukje terug naar de hoofdweg om van daaruit via een kleine weg noordwaarts te gaan. De weg was heerlijk rustig, er was bijna geen verkeer. Een enkele auto of scooter, daar bleef het bij. De natuur was mooi, het was fijn fietsen!
We stopten een paar keer in de schaduw om even af te koelen (een koud colaatje doet dan altijd wonderen) en voor we het doorhadden stond er al 80 kilometer op de teller.
We aten bij een lief vrouwtje een lekkere thaise soep en hadden nog maar 10 kilometer te gaan naar onze overnachting bij Khao Sok NP. Die laatste 10 waren prachtig maar ook erg heet. We zagen het karstlandschap alweer opduiken. Via een klein weggetje bereikten we Rai Eingpu.
Rai Eingpu ligt 2.5 kilometer van de Ratchaprapha Dam. Achter deze dam ligt Cheow Lan Lake, behorend bij Khao Sok NP. Ook hier kun je met een longtailboot of kano tussen de vele hoge rotsen varen. We hebben het deze keer bij mooie wandelingen gehouden, we hadden een prachtig uitzicht over het meer.

En toen kwamen we in de stad Surat Thani, aan de Golf van Thailand, we waren het binnenland overgestoken. Deze kustlijn gingen we volgen richting Bangkok.
Midden in deze stad vonden we een juweeltje: BaanNokhook Garden. Een geweldig leuk en mooi hostel. Een groen plekje in de stad. Er zit een cafeetje bij, er staan bistro-setjes buiten en overal zijn leuke zitjes gemaakt. Het leek warempel Frankrijk wel….😉
In Surat Thani is de Night Market heel beroemd. Iedere dag van 16.00 tot 21.00 uur is er een echte Thaise avondmarkt met allemaal authentieke Thaise gerechtjes. Wat een eetstalletjes, wat een keuze. Je kunt terplekke eten maar ook afhalen. Er zijn ook ontzettend veel kleine hapjes: van sushi tot allerlei zoetigheid. Je kunt het zo gek niet bedenken, het is één groot smakenpalet!
Terugwandelend naar ons mooie plekje deed ons weer beseffen: wat hebben we het toch goed!🙏

De Golf van Thailand is prachtig, ook hier zagen we de ondertussen de bekende rotsen uit zee.
Er staat zelfs een bord: Thailand Riviera! De route voerde soms dicht langs zee, dan weer een stukje door het binnenland.
We fietsten een tijdje langs een klein spoortje, een erg leuk stuk! Een soort van boerenweggetje langs een spoortje en bijna geen verkeer. Lekker vlak, af en toe een huisje en een paar koetjes. Op een gegeven moment hoorden we een snoeiharde toeter, er was een trein opkomst. De machinist zwaaide vrolijk naar ons. We zagen een paar mooie spoorhuisjes, het was een vredig en sereen gebied. Het laatste stuk langs het spoor kwam opeens het karstlandschap weer op ons af. Omdat de pieken verticaal in het landschap staan, hoef je geen bergrug over. De weg wordt er gewoon omheen gelegd, je kunt vlak blijven fietsen en genieten van al het moois om je heen.

We zagen aan de kust veel viskwekerijen en vrouwen die druk aan het werk waren om vis uit te zoeken en te laten drogen. We stopten even om te kijken, er werd gelijk naar ons gezwaaid en gelachen, het was er een gezellige boel.
Ondertussen verdween de zon en werd het steeds donkerder. En ja hoor, na een tijdje begon het te storten.
Helaas zie je dan niet veel meer van de mooie route, het is alleen maar trappen. Na een tijdje fietsten we een dorp in en besloten vroeg te gaan eten in de hoop dat de bui na het eten afgelopen zou zijn..
En dat geluk hadden we, het druppelde nog wat na maar het benauwde was veel minder geworden. Een plekje vinden aan de kust bleek soms lastig, we zagen veel verlaten en/of gesloten adressen. De Thaise Riviera is verworden tot een verlaten oord.
Een stukje landinwaarts vonden we wél een plekje. Wederom een leuk huisje, wat hebben ze dat in Thailand toch goed voor elkaar.

De route liep de laatste paar dagen langs de Golf van Thailand vooral door de zoutvelden. Aan de kust wordt door verdamping zout uit de zoutbekkens verkregen. De meeste velden stonden onder water maar in de vele loodsen zagen we heel veel zout. Het was een mooi gezicht om doorheen te fietsen, het water kleurt prachtig rood.

Het laatste gedeelte fietsten we langs de rivier het binnenland in.
Langs vele watertjes en over vele bruggen kwamen we rond de middag aan in Amphawa.
In dit gebied zijn er meerdere drijvende markten. Damnoen Saduak is de beroemste, dit is het langste kanaal van Thailand. Het kanaal is 32 kilometer lang en heeft meer dan 200 vertakkingen. In het verleden vond de dagelijkse handel vooral plaats langs de rivieren en kanalen. Ook nu is er nog altijd een dagelijkse drijvende markt waar heel veel groenten en fruit worden verhandeld.
Maar Damnoen is ook erg toeristisch geworden, er zijn heel veel toeristische winkeltjes.
Wij gingen eerst naar Amphawa Floating Market, deze markt wordt meer door de Thai zelf bezocht.
We vonden een heel leuk onderkomen in jaren ’60 stijl, tussen de kanalen. We hebben heerlijk rondgestruind langs de kanaaltjes met bruggetjes en de mooie houten boten langs de kade. Aan beide zijden zijn er prachtige houten panden met paneeldeuren. ’s Avonds was de rust weergekeerd en was het super sfeervol met overal oude lampen. Een hele mooi sfeer: kinderen die een hengeltje uitgooiden, mensen gezellig zittend voor hun winkel met een drankje, sommige nog even een duik nemend in de gracht. Leuk om dat mee te maken!

De volgende ochtend zijn we heel vroeg vanuit Amphawa naar Damnoen Saduak gefietst, lekker zonder bagage fietsten we de 13 kilometer naar de markt. Het was een leuk tochtje door kokosnootplantages. Bij aankomst was het nog heel rustig.
Het was super gaaf om al de mooie houten boten vol met fruit en groenten te zien. We hebben prachig langs de kanalen gewandeld. Bruggetje over en weer verder wandelend aan de andere zijde. Er was nog geen toerist te zien.
Na een paar uurtjes struinen kwamen we terug bij het beginpunt en was het een andere wereld geworden. De winkels langs de kade waren ondertussen geopend en het was erg druk geworden. De vele toeristen laten zich in bootjes door de kanalen varen en de verkopers proberen je allemaal wat te verkopen. Het leek Giethoorn wel…
Wat zijn wij dan toch blij dat we onze fiets hebben. In vrijheid kunnen we gaan en staan waar we willen, zo fijn is dat!
We hebben onze fiets gepakt en zijn teruggegaan naar ons rustige plekje in Amphawa.

Er restte ons nog 85 kilometer naar het kloppend hart van Bangkok.
Het eerste gedeelte leidde ons langs een spoortje richting de grote stad. Een leuk klein weggetje met uitzichten op de zoutwinning. We passeerden wat huisjes langs het spoortje en zagen hoe eenvoudig de mensen er leven. We werden vrolijk toegezwaaid!
We staken met een pontje de rivier over en kwamen in grote stad Samut Sakhon.
Daarna was het wel zo’n beetje gebeurd met de groene route en de leuke uitzichten, de laatste 30/35 kilometer werd een betonroute.

Gelukkig was er een brede strook langs de weg, we bleven de gang er lekker in houden. De navigatie stuurde ons feilloos de stad in naar het backpackers-gebied rondom de beroemde Khao San Road. Het voelde gaaf om deze wereldstad fietsend te bereiken!
Nabij de Khao San Road vonden we in een klein straatje een hotel met een gezellige binnentuin. Een rustige oase nabij het levendige uitgaansgebied.
Ook een fijne plek om de volgende dag de stad te gaan bekijken.
We combineerden die dag het nuttige met het aangename. Nuttig was Jacoline’s bezoek aan de kapster en we zijn naar de Decathlon geweest, dat was ook erg nuttig: onze T-shirtjes waren hard toe aan vervanging. Nu hadden we de kans!
Het leuke is, we konden er met de Express-boot naar toe. Er wordt in Bangkok heel veel met de rivierboot gereisd, je kunt je voor een habbekrats per boot door de stad laten vervoeren. Een leuke manier om de stad vanaf de rivier te bekijken.
Na die nuttige dingen zijn we op de fiets gestapt richting Chinatown.  Een hele grote Chinese wijk in de stad. Het is altijd bizar wat die Chinezen allemaal verkopen. Dwalend door de smalle steegjes kijk je werkelijk je ogen uit, wat een spullen!! Van de mooiste groenten en fruit tot allerlei prullaria.

We hebben bij een stalletje een noedelsoep gegeten en zijn naar tempelcomplex Wat Pho gegaan. En dat was echt de moeite waard!
Wat Pho is de grootste en oudste Wat in Bangkok en biedt onderdak aan meer dan 1000 Boeddhabeelden. Daarnaast is de tempel beroemd om de grootste enkelvoudige Boeddha. Deze liggende Boeddha is 46 meter lang en 15 meter hoog!
Het is een  enorm complex en bestaat uit 2 ommuurde gedeelten waar we heel lang hebben rondgewandeld en veel foto’s hebben gemaakt. Een prachtig complex!
Na dat bezoek waren we aardig gaar. Een dagje stad is leuk maar weer op de fiets stappen is nog leuker….🙃

Het laatste gedeelte van onze reis in Thailand was aangebroken. We hadden nog een weekje over van onze 30 dagen, we gingen onderweg naar de grens met Cambodja.
Er is een grote weg die rechtstreeks van Bangkok naar grensplaats Poipet loopt. Dit is de grootste grensovergang die de meeste mensen kiezen. Uit eerdere fiets-ervaringen wisten we dat dat geen leuke route is. Een stuk oostelijker is ook een grensovergang, de kleine grensovergang bij Chong Chom en we lazen dat deze grensovergang sinds een paar maanden weer open is voor buitenlandse toeristen. Zo hadden we nog wat meer kilometers tegoed in het rustige, oostelijke deel van Thailand.

We stapten heel vroeg op de fiets om de drukte in de stad een beetje voor te zijn. Maar nadat we in Jakarta gefietst hebben, is alles voor ons nu een meevaller, valt al het andere in het niet. Zo’n gekkenhuis als daar maak je in het verkeer niet vaak mee.😉
We trapten in een lekker gangetje door de stad. Het was bewolkt, prima weer om de stad uit te fietsen.
We kwamen langs wat kleine marktjes en reden daarna weer over de grote, drukke betonroute. Pas na een kilometer of 60 werd het beter.
We stopten om wat te eten en kregen van een lief klein meisje een fles water aangeboden. Wat een schat!🥰
Daarna schoven we aan een tafeltje en probeerden eten te bestellen. Met handen en voeten kwamen we er uit en kregen we een heerlijk bordje rijst met groenten.
Achter ons zat een echtpaar te eten en wat bleek, bij het afrekenen hoorden we dat ze voor ons betaald hadden. Hoe gaaf weer!! Mensen willen zo graag hun gastvrijheid tonen, ons een warm welkom heten in hun land. Prachtig!

Na het drukke Bangkok kwamen we in een heel ander gedeelte van Thailand. De route voerde door een groene wereld van enorme rijstvelden, zover het oog reikte, tot aan moerasachtige gebieden met veel soorten bomen.

De wegen ontzettend rustig, de verkeersborden staan veelal alleen in het Thais aangegeven en wij zijn op de fiets weer een bijzonderheid. Toeristen komen hier nauwelijks, dit is authentiek Thailand.
We aten bij stalletjes langs de weg, de hele familie werd opgetrommeld, iedereen wilde met ons op de foto. Zo grappig!

We genoten volop van de mooie omgeving en hoorden de vogels fluiten.
Wél waren de middagen erg heet. Gelukkig hoefden we niet veel te klimmen, dit gedeelte is vrij vlak, anders was het bijna niet te doen.
We sliepen bij een leuk Oostenrijks/Thais echtpaar. Ze verhuren op een heel mooi aangelegd terrein een aantal huisjes. Een prachtige plek om uit te rusten na een warme, lange fietsdag.

In de avonden en nachten regende het vaak. We snappen waarom het zo enorm groen is, bijna alle dagen valt er een fikse bui. Tussen april en oktober is de regentijd maar we begrepen van de lokale mensen dat er dit jaar wel erg veel regen valt. Het water in de rivieren staat torenhoog. Dat is even wat anders dan in Nederland, waar we horen over de droogte en de juist lage waterstand.
Gelukkig hadden wij er zelf niet zoveel last van, overdag bleef het bijna altijd droog en waren we (soms net aan) voor de buien binnen.
Dit oostelijke deel van Thailand is zo prachtig, zo rustig en zo groen.
We fietsten via National Park Ta Phraya, waar nog olifanten in het wild leven naar Phanom Rung.
Nabij Phanom Rung ligt Phanom Rung Historical Park en dat wilden we graag bezoeken. Ruim 10 jaar geleden is Jacoline daar ook geweest en had er mooie herinneringen aan.
Bij aankomst in Phanom Rung aten we wat bij een stalletje en gingen op zoek naar Baan BongOhn Resort. Op Google hadden we erg leuke foto’s gezien van deze accommodatie en het was maar 7 kilometer vanaf het tempelcomplex.
De foto’s hadden niets teveel laten zien, wat een gave accommodatie zeg! Als we ooit nog weer eens ergens willen settelen, hebben we hier een heel mooi voorbeeld aan.
Ze hebben ingerichte containers en 4 fantastische huisjes op palen, alles in vintage-stijl. Zo creatief, zo mooi gemaakt, we waren écht onder de indruk. Alles klopte!

We hebben onze tassen achtergelaten en zijn richting het tempelcomplex gefietst. En in dat kleine stukje van 7 kilometer werd het flink zweten. De tempel ligt op een vulkanische heuvel en de weg liep de laatste kilometers steil omhoog, zelfs zonder tassen was het super zwaar. Daar hadden we even niet op gerekend…
Maar het hindoeïstische Khmer-tempelcomplex maakte alles weer goed. Ze zeggen dat dit de best gerestaureerde Khmer-tempel ter wereld is.
Het complex werd tussen de 10e en 13e eeuw gebouwd. Het is prachtig onderhouden en ligt heel mooi temidden van een park. Heerlijk om er een tijd rond te dwalen.
De weg terug was óók heerlijk, we daalden weer naar het dorp en onze fantastische overnachting. Dat is leuk ‘thuiskomen’…

De laatste kilometers in Thailand was het feest! (hoewel fietsen in Thailand steeds een feest is….)
Onze kilometerteller sprong op 45.000 kilometer!
Als je dat van te voren bedenkt, kun je het haast niet voorstellen en toch staat het op onze teller.
Wat hebben we veel gezien en beleefd de afgelopen 2.5 jaar. Dat is niet te vangen in woorden. Als we foto’s terug kijken, beseffen we pas goed wat we gezien en gedaan hebben.
We hebben ongelofelijk veel geleerd, dingen die je niet op school leert. De vele ontmoetingen onderweg, de bijzondere natuur op onze mooie aarde, zoveel liefde en gastvrijheid onderweg, dat is het mooiste geschenk wat we konden ontvangen!

Ook fietsend sloten we onze laatste dag in Thailand feestelijk af, de route ging dwars door de groene rijstvelden, de grassen wuivend in de wind. Wat een genot!
In een dorpje was er zelfs één of andere optocht, het feest kon niet op. 🥳🥳
En als afsluiting sliepen we in een huisje tussen die groene rijstvelden, wat een mooi einde van onze maand in Thailand.
We hebben er 2000 kilometer getrapt en genoten van dit heerlijke fietsland met zijn enorm vriendelijke bevolking, de mooie stranden, de prachtige natuur en niet te vergeten de super leuke overnachtingen!!
Op naar Cambodja, een heel ander land, het kleinste maar ook het armste land van Zuidoost-Azië.