Noord-Vietnam.

Diên Biên Phu was de eerste stad die we aandeden in Vietnam.
Nadat we Laos met een flinke klim verlieten, begonnen we in dit nieuwe land gelijk met een heerlijke afdaling.

We hadden beide ons e-visa ontvangen (het duurde iets langer dan gedacht, zeg maar….😉) en klommen de volgende ochtend gestaag richting de grens over een bijna verlaten weg, dwars door de groene bergen. Een prachtig afscheid van het rustige en dunbevolkte Laos.
Boven aangekomen was het best fris. We fietsten naar het immigratiekantoor maar kregen te horen dat het lunchtijd was.
Het was amper 11.15 uur…. 🫣
Om 13.00 uur kregen we ons uitreisstempel van Laos en fietsten we door naar het volgende immigratiekantoor aan Vietnamese zijde.
We waren in Vietnam, ons 34e land! 🇻🇳 🇻🇳 Super leuk om weer in een nieuw land te zijn!
Na onze lange klim vanuit Laos, konden we nu dan gaan dalen.
We genoten van de omgeving, ook hier kleurden de bergen in alle tinten groen. Na een tijdje kwamen we langs een steengroeve.
De weg liep weer een aantal kilometers omhoog en we klommen door een witte wereld van stof, het leek wel sneeuw…
Gelukkig lieten we het stof na een paar kilometer achter ons en wat er voor terug kwam was een écht cadeautje: felgroene rijstterrassen!
Dit blijft altijd zo bijzonder om te zien, daar krijgen we nooit genoeg van!
We eindigden onze fietsrit in een groot, groen dal van rijstvelden.
We reden er over een soort dijkweg doorheen.
Aangekomen in grote stad Diên Biên Phu veranderde onze hele wereld. Wat een drukte en echt iedereen toeterde. We keken onze ogen uit aan de luxe winkels, winkelstraten, restaurants en cafés. Wat een verschil met de rust en eenvoud van Laos.

In het noorden van Vietnam wonen veel bergstamvolkeren: de Hmong, Muong, White of Black Thai en Nung. Iedereen heeft zijn eigen tradities. Vietnam is een mix van culturen, talen en historische achtergonden.
Ze zeggen wel eens dat het enige gemeenschappelijke hun oprechte glimlach is!
In het noorden is het nog traditionele, conservatieve samenleving, de mensen in het zuiden zijn progressiever en meer liberaal. Voor toeristen voelt het noorden daarom vaak authentieker. Zuid-Vietnam voelt al meer zoals het “Westen”

In november 2018 hebben wij gefietst van Kunming, China naar Hanoi, Vietnam. De grote trekpleisters in het noorden: Sapa met zijn magistrale rijstterrassen en Bac Ha met zijn beroemde zondagsmarkt, dat alles hebben we in 2018 al bewonderd.
Aangezien het e-visa voor Vietnam maar voor 30 dagen geldig is, moesten we een keuze maken.
We besloten daarom niet opnieuw naar Sapa en Bac Ha te gaan maar richting het minder toeristische, maar volgens de berichten even zo mooie Mai Chau te gaan fietsen.

Fietsen in Noord-Vietnam houdt in dat er veel geklommen moet worden.
Na een kilometer of zeven begon de klim om het dal Muong Thanh te verlaten. Dit dal waar de stad Diên Biên Phu in ligt, is 18 kilometer lang en 6 kilometer breed.
We fietsten vervolgens van vallei naar vallei door steeds een adembenemend berglandschap met zijn ontelbare rijstterrassen.
We maakten steeds de nodige hoogtemeters maar het wordt iedere keer ook rijkelijk beloond!
Het weer werkte er ook volop aan mee, in de ochtend was het fris en ’s middags kwam de zon er meestal goed doorheen, het was perfect fietsweer. En dan klimt dat prima!
Het grappige was dat we in een dorpje werden herkend door een vrolijke meneer. Wat blijkt, we waren in 2018 ook bij hem geweest.
We hebben destijds op de hoek van de straat wat bij hem gedronken.
Het was een mooi plekje om het leven in het dorp te volgen. Minggoes heeft destijds samen met die man waterpijp gerookt, we hebben er zelfs nog foto’s van.
Zonder dat we het zelf in de gaten hadden, waren we in hetzelfde straatje beland. Ook nu moesten we weer een drankje bij hem komen doen en er samen met de locals op proosten!

We zagen mooi aangeklede dames die hun lange haren in een super hoge knot op hun hoofd dragen, een soort torentje op hun hoofd. Kunststukjes! Zelfs de kinderen beginnen hier al mee. Bovendien hangt er een mooi sieraad aan hun torentje.
In Vietnam is  een helm dragen verplicht en aangezien bijna iedereen scooter rijdt, geeft dat moeilijkheden met de hoge knot.
Vaak wordt er eerst een doek om de hals en knot gebonden en dan gaat de helm er bovenop. Het is zo’n komisch gezicht, die helm hoog boven hun hoofden… Het is hier de normaalste zaak van de wereld.
Wij schieten steeds in de lach, de ene helm zit nog hoger dan de ander.😅

Er wordt ontzettend veel verbouwd in Vietnam, het is een waar walhalla van rijstvelden, verschillende groentesoorten, thee- en koffieplantages.
De ritten hadden alles in zich wat fietsen zo mooi maar tegelijk ook zo intens maakt.
Het was  hoogtemeters maken maar ook fantastisch genieten. Zo wilden we graag aan het einde van de dag tussen de theeplantages overnachten maar de klim was te lang. De pap was op, de benen wilden niet meer.
We zochten een overnachting en na een lekkere warme douche en een flink bord eten, zag de wereld er al weer heel anders uit.
De volgende ochtend togen we met nieuwe energie richting de groene heuvels. Boven gekomen was het de beklimming zéker waard: de plantages lagen er prachtig bij. Helaas werd het ook koud, we kwamen in de mist terecht. Gehuld in onze regenjas fietsten we verder.
We hadden al een aantal keren gezien dat ze aardbeien langs de weg verkochten, nu kwamen we in een enorme aardbeien-streek terecht. Overal langs de weg zagen we kleine standjes waar ze aardbeien verkochten. Natuurlijk moesten wij ze als echte Hollanders ook proeven en kopen. Dat werd in Vietnam lunchen met een broodje aardbei…😋

Mai Chau is een vredige vallei omringd door torenhoge kliffen. De vallei is één grote zee van prachtige groene rijstvelden. We waren er in de juiste periode: de plantjes zijn allemaal net gepoot. Het is één groen paradijs.
Sapa is de trekpleister onder de toeristen, Mai Chau is dat voor de locals.
Midden tussen die ultra-groene rijstvelden vonden wij een overnachting met een fantastisch uitzicht, zulke plekjes kom je niet vaak tegen!

Na een extra dag in dit paradijs lieten we de vallei achter ons en begonnen we weer te klimmen. Het weer in de vallei was prima, het was bewolkt maar verder helemaal oké.
Het werd onze laatste echte bergpas, na deze beklimming daalden we de bergen uit, richting het vlakkere land. Al klimmend werd het zicht beetje bij beetje minder.
Het werd mistig en het begon te miezeren. Boven gekomen trok het zelfs helemaal dicht. In regenkleding gehuld begonnen we aan de afdaling.
En dat was erg jammer want deze bergpas, de Thung Khe Pass genaamd, heeft een aantal mooie uitzichtspunten maar voor ons was het in de regen en dichte mist alleen maar dalen.
We hoopten dat het, eenmaal beneden gekomen, beter zou zijn maar het bleef helaas de verdere dag regenen.
In Vu Pan vonden we het welletjes. We zagen een hotel en zijn gestopt. Het was een oud, vies hotel maar er was een warme douche en die hadden we echt even nodig.

Ninh Binh.
Over kleine landweggetjes togen we richting Ninh Binh. Deze plaats zelf is niet bijzonder, het gaat om de regio er omheen. Het wordt ook wel het ‘Halong Bay van het vaste land’ genoemd. Je kunt genieten van verticale kalksteen rotsen, felgroene rijstvelden, rivieren, verstopte grotten en verschillende oude tempels.
In november 2018 zijn we er ook geweest maar naar dit magisch mooie landschap wilden we graag nog een keertje terug.
Vaak is het in deze regio mistig en heb je weinig zicht rondom de bergen. (in 2018) Nu klopte alles: toeren over kleine landweggetjes, windje in de rug, het zonnetje (na de regenachtige dag) was weer terug was en even geen klimwerk, alleen maar relaxed fietsen.
Al snel kwamen de eerste kalkstenen bergen tevoorschijn. We stopten op een mooi plekje om een broodje te eten en genoten van het mooie uitzicht.
Drie dagen hebben we fietsend genoten van deze imposante omgeving.
We vonden middenin dit gebied een gewéldige overnachtingsplek tussen de rotsen. Kleinschalig bij een lieve familie. Hier waren we naar op zoek.
Zittend op onze stoeltjes met uitzicht op de imposante bergen, wat is het toch een voorrecht om fietsend de wereld te mogen bewonderen!

Tijdens onze fietsreis in november 2018 kwamen we er niet meer aan toe om Ha Long Bay te bezoeken. Ha Long Bay is één van de 7 natuurwonderen. De welbekende foto’s van de enorme rotsen die uit zee oprijzen zijn van Ha Long Bay.
Het is er enorm toeristisch, het is een ‘must see’ als je Vietnam bezoekt.
De meeste toeristen regelen het als dagtrip vanuit Hanoi maar je hoeft niet per se naar Ha Long Bay voor een boottour langs de magische rotseilanden. Je kunt ook een boottrip regelen vanuit Cát Ba naar Lan Ha Bay. Lan Ha Bay sluit direct aan op Ha Long Bay, waardoor de natuur nagenoeg identiek is, maar het is veel minder toeristisch.
En dat werd ons volgende doel: in 2 dagen fietsen naar Cát Ba.

We kwamen in een totaal andere wereld, het leek wel of we in een ander land waren. De indrukwekkende bergen maakten plaats voor een vlakke, wijdse omgeving.
We waren in het land van water, dijkjes, pontjes en heel veel groentetuintjes beland. We zagen zelfs veel kerken.
Wij hadden af en toe bijna het gevoel in Nederland te zijn….
Een klein deel van de bevolking van Vietnam is katholiek. Voornamelijk door missionarissen gebracht tijdens de Franse koloniale periode.

Na ongeveer 50 kilometer bereikten we de kust. Het was erg leuk om de zee na zo’n lange tijd weer te zien. In Thailand was dat voor het laatst.
We fietsten over een dijkweg ruim 20 kilometer pal langs zee. De éne zijde de zee, de andere zijde heel veel kweekvijvers maar ook mooie kleine huisjes met groentetuintjes. Overal mooie vissersboten, van bamboe bootjes tot havens met mooie gekleurde vissersboten.
Er was zo veel te zien onderweg.
Het laatste stuk verlieten we de kust om uit te komen in Tiên Hai. Hier zagen we aan de rivier een guesthouse. Bij aankomst werden we heel vrolijk ontvangen. De eigenaar bleek ook een fietser te zijn, hij haalde gelijk zijn racefiets voor de dag. Hij ging naar binnen en kwam in volledig wielertenue weer naar buiten. Er moesten foto’s gemaakt worden!

Op Cát Ba was het feest: Al 3 jaar ‘on the road’🥳🥳
3 jaar geleden stapten we op 2 maart in Putten op de fiets, klaar voor onze grote droom. En nu was het 2 maart 2023. Wat is er in die 3 jaar veel gebeurd. We hebben zo ontzettend veel van de wereld gezien, zoveel mooie hoogtepunten. Het leven op de fiets is onze wereld geworden.
We voelen ons nog altijd enorm bevoorrecht dat we dit kunnen doen.🙏
Wat een rijkdom en wat een vrijheid!
Als we het over rijkdom hebben, dan staat 2 maart 2023 heel hoog op ons lijstje. We hebben deze feestelijke dag op een fantastische plek gevierd: op het water van Lan Ha Bay, tussen ontelbare magische kalkstenen rotsen. Het is écht een natuur wonder!
Een dag om nooit te vergeten! Een betere dag konden we voor ons jubileum niet wensen. Het is nog geen hoogseizoen, de baai wordt nog niet druk bezocht. Het was een topdag!

Alsof we er nooit genoeg van kregen, hebben we de kustlijn nog een stuk gevolgd om langzaam afscheid te nemen van het magische karstgebergte in zee. Daarna togen we het binnenland in, op naar grote stad Hanoi.
De route was autoluw en meestal zelfs autovrij. We fietsten over smalle weggetjes, halverwege de heuvels met uitzichten op veel fruitbomen. Ook in Vietnam wordt het lente, de bomen lopen uit en hier en daar zien we bloesems. We sliepen in een homestay bij een hele lieve familie. We werden volop verwend. Er werd heerlijk voor ons gekookt en genoten in hun bloementuin van een mooie avond.

Het laatste stuk richting de stad was het gebeurd met de rust. We kwamen op een grote weg terecht en er werd weer wat af getoeterd. Mensen toeteren hier om aan te geven dat ze eraan komen. Het is een automatisme om continue te toeteren. Wij kunnen er maar niet aan wennen…

Via de oude spoorbrug uit 1899 kwamen we de stad Hanoi binnenfietsen.
Ruim 4 jaar geleden kwamen we ook over deze brug de stad binnen fietsen. We hebben er bijna exact dezelfde foto van gemaakt.🙃
We zijn doorgefietst naar het Hoan Kiem Lake, midden in het oude centrum. Dat was ook weer een foto waardig.

Ennnn, we hebben een leuk nieuwtje: Vietnam is niet onze eindbestemming in Azië….
China is voor toeristen nog steeds gesloten maar Taiwan is wél open.
We vliegen as maandag naar dit tropische eiland om daar ons Azië avontuur af te sluiten!🎉🎉

Toen we in april 2022 aan ons Azië-avontuur begonnen op de Filipijnen, was Hanoi in gedachten ons eindpunt.
En nu stonden we, na ruim 12.000 kilometer, in Hanoi. 🎉🎉
We hebben er langere tijd voor nodig gehad dan gedacht omdat we tussendoor in Nederland zijn geweest vanwege familieomstandigheden.
Maar we hebben het af kunnen maken en daar zijn we heel blij en dankbaar voor!

Stiekem hebben we op één van de mooie strandjes van Cát Ba nog een ander feestje gevierd. Niet alleen ons 3-jarig jubileum maar we zijn bijna 50.000 kilometer onderweg!
Nog maar 150 kilometer scheidden ons van dit magische getal!✨️✨️
En waar kunnen we dat beter officieel vieren dan op een tropisch eiland?!?🌏🚴‍♂️🚴‍♀️